Αγεννητο παιδί

Αγέννητο παιδί



Σηκώθηκε ο Ελληναράς από τη μπαλίτσα, τη μπύρα και το τηλεκοντρόλ του και θυμήθηκε να τιμήσει την "ημέρα του αγέννητου παιδιού".

Ξέρει ο Ελληναράς πως κάθε χρόνο "θανατώνεται πληθυσμός ίσος με το άθροισμα των κατοίκων της Πάτρας και του Ηρακλείου Κρήτης". Του διέφυγε ο πληθυσμός προσφύγων, αστέγων, τοξικοεξαρτημένων και όλων των υπολοίπων κατηγοριών ανθρώπων που θανατώνονται σιωπηλά και που τόσο βολικά θέλει να ξεχάσει διότι του χαλάνε την αισθητική.

Ξέρει ο Ελληναράς πως γίνονται "πάνω από 350 χιλιάδες εκτρώσεις ετησίως στην Ελλάδα". Του διέφυγαν οι εκατοντάδες γυναικοκτονίες, οι χιλιάδες βιασμοί και τα δεκάδες χιλιάδες περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας τα οποία τόσο βόλικά θέλει να ξεχάσει διότι αυτά συμβαίνουν από υπερβολικό πάθος, ζήλιά και άλλα πολλά στα οποία φταίει πάντα η γυναίκα.

Ξέρει ο Ελληναράς πως είναι "πάνω από 200 εκατ. ευρώ ο τζίρος σε ιδιωτικά νοσοκομεία και ιατρεία". Του διέφυγε το κόστος το οποίο επωμίζονται εκατομμύρια γυναίκες καθημερινά για την περίοδο ή την αντισύλληψή τους μιας και αυτά δεν είναι εξάλλου και πράγματα τα οποία επηρεάζουν τον ίδιο οπότε δε θα έπρεπε να καλύπτονται και από το κράτος δωρεάν.

Ξέρει ο Ελληναράς πως "χωρίς αμβλώσεις, σε 4 μόνο χρόνια ο πληθυσμός της χώρας μας θα ήταν κατά 1 εκατομμύριο μεγαλύτερος". Του διέφυγαν οι οι οικογένειες οι οποίες δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να μεγαλώσουν ένα παιδί, καθώς και οι σεξουαλικά κακοποιημένες γυναίκες με ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη. Του διέφυγε ο πληθυσμός ο οποιός μεγαλώνει ορφανός σε δημοτικά βρεφοκομεία και ιδρύματα. Του διέφυγε ο πληθυσμός από παιδιά τα οποία μεγαλώνουν υποσιτισμένα, σε άπορες οικογένειες οι οποίες δε μπορούν να τους παρέχουν ρουχισμό ή σχολικά εφόδια, παιδιά που θα βγουν αύριο σε μια ανθρωποφάγα κοινωνία χωρίς να έχουν στον ήλιο μοίρα.

Ξέρει ο Ελληναράς. Ξέρει, αλλά δε νοιάζεται και πολύ. Τον ενδιαφέρει το αγέννητο παιδί όσο είναι αγέννητο ακόμα, μιας και όταν γεννηθεί του δίνει μια κλωτσιά και το ρίχνει στην κιμαδομηχανή της σκατοκοινωνίας που έφτιαξε. Τον ενδιαφέρει να φωνάξει "Η ΕΚΤΡΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΦΟΝΟΣ", αλλά το να πεθαίνει κανείς για σύνορα, κράτη, πατρίδες είναι ηρωισμός και καθήκον. Τον ενδιαφέρουν οι αγέννητες ζωές, μέχρι να γεννηθούν ώστε να μπορεί να τους κόψει τη δωρεάν υγεία, παιδεία, να τους φωνάζει "τεμπέληδες" αν δεν έχουν δουλειά, ή το αγαπημένο του, να κατηγορεί τη μητέρα τους για τον τρόπο που μεγάλωσαν. Τον ενδιαφέρει το αγέννητο παιδί επειδή δεν έχει φωνή να υπερασπιστεί τον εαυτό του, έτσι μπορεί αύριο να του κολλήσει την ταμπέλα που αυτός έχει φανταστεί, να το κάνει κι αυτό έναν μελλοντικό Ελληναρά, ένα αναίσθητο μισάνθρωπο ον, χωρίς ενσυναίσθηση, αισθήματα ή συναισθήματα που θα τρώει και μια σφαλιάρα αν τυχόν κλάψει γιατί "οι άντρες δε κλαίνε, γίνε άντρας ρε!"

Ξέρει ο Ελληναράς και νοιάζεται για όλα. Αλλά κυρίως νοιάζεται να ελέγχει και τα σώματα των γυναικών, έτσι όπως ελέγχει τα κανάλια στο τηλεκοντρόλ του όσο κάνει ζάπινγκ από μπάλα σε πρωινάδικα εναλλάξ. Του λείπουν τα "παλιά καλά χρόνια" που οι γυναίκες δε σπούδαζαν, δε ψήφιζαν, δε μίλαγαν και πάρα πολύ ή εναλλακτικά αν μιλάγαν έτρωγαν και κανα χαστούκι γιατί "το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο" όπως μας έδειχνε και η πατροπαράδοτη ελληνική ταινία όπου οι πατριάρχες καθηγητάδες επιδίδονται σε μπαράζ σφαλιάρας στις "άτακτες και αυθάδεις" μαθήτριες. Του λείπουν τα χρόνια που η γυναίκα όχι απλά δε χώριζε, αλλά δεν επέλεγε ούτε το σύζυγό της, μιας και στην καλύτερη την έστελνε ο πατέρας της πακέτο με προίκα σε ένα μεσήλικα μπάρμπα, με το που τελείωνε το σχολείο για "να μη μείνει στο ράφι, γεροντοκόρη". Του λείπουν τα χρόνια που όταν ο άντρας έκανε σεξ ήταν απλά άντρας, αλλά όταν ή γυναίκα έκανε σεξ ήταν "σεξομανής, νυμφομανής". Του αρέσει να επικαλείται την ψυχολογία και τη βιολογία του περασμένου αιώνα για να πει πόσο σεξ πρέπει να κάνει μια γυναίκα και πότε το ωάριο θεωρείται "ζωή" και "πληθυσμός", μια ψυχολογία και βιολογία κομμένη και ραμμένη από άνδρες για γυναίκες.

Έτσι "τιμάει τη μέρα του αγέννητου παιδιού" ο Ελληναράς. Με το να κατηγορεί και πάλι τις γυναίκες που κάνουν εκτρώσεις και ποτέ τους άνδρες, λες και η γυναίκα έμεινε μόνη της έγκυος. Του διαφεύγει βολικά πως για ΌΛΕΣ ΜΑ ΌΛΕΣ τις εκτρώσεις, ευθύνονται αποκλειστικά και μόνο οι άνδρες, μιας και ΑΥΤΟΊ είναι που γονιμοποιούν το ωάριο. Όλες οι εκτρώσεις μπορούν να αποφευχθούν με το να κάνει ο Ελληναράς μια βαζεκτομή, αλλά κι αυτό του διαφεύγει βολικά, διότι μετά το μέικαπ, το φόρεμα, το πως να φέρεται και πως να μιλάει μια γυναίκα, ήρθε η ώρα να ελέγξει και το υπόλοιπο σώμα της. Κι έτσι συνεχίζει ήσυχος τη ζωή του, όσο με τη πατριαρχική, καταπιεστική και ελεγκτική νοοτροπία του, στηρίζει βιασμούς, γυναικοκτονίες και ενίοτε και κανένα θρησκοβαρεμένο εθνίκι το οποίο ανοίγει πυρ σε κλινικές εκτρώσεων για να "ξεπλύνει αμαρτίες".

Όλα αυτά τυλιγμένα σε ένα πακέτο εφημερίδας για σπορ, η οποία μέσα στην τραγική ειρωνία του να στηρίξει δήθεν τα -αγέννητα- παιδιά, μας προσφέρει κι ένα έξτρα κλαυσίγελο, ανεβάζοντας την είδηση του θανάτου του Θάνου Μικρούτσικου, ο οποίος μετά θάνατον, ζήτησε στήριξη όχι προς τις δήθεν "αγέννητες ζωές", αλλά προς υπαρκτές ζωές παιδιών προσφύγων, αυτές που όχι μόνο στις γιορτές, αλλά και όλο τον υπόλοιπο χρόνο βολικά ξεχνάμε.

"Μπάτσε μου..."

Μισό λεπτό, να σου εξηγήσω 2 πραγματάκια, μπάτσε μου, επειδή ο αστυνομικός διευθυντής που σε έστειλε εδώ να σπάσεις το πανεπιστημιακό άσυλο μοιράζοντας ξύλο, δακρυγόνα και κάνοντας προσαγωγές δε μπορεί να στα εξηγήσει όπως πρέπει, διότι κι αυτός τα ίδια σκατά με εσένα κουβαλάει στο κεφάλι του.

1.       Το πανεπιστήμιο ΔΕΝ ανήκει ούτε σε σένα, ούτε στους μπάτσους. Μέχρι τώρα δεν έχεις ασχοληθεί ούτε με τα αντικείμενά του και η μόνη σχέση σου με αυτό είναι να αποκαλείς τους φοιτητές «βρωμοκουμούνια». Η κοινωνία έχει πληρώσει για το πανεπιστήμιο και αυτής της κοινωνίας αύριο εγώ θα είμαι μέλος και θα προσπαθώ να τη βελτιώσω, όσο εσύ ακόμα θα μοιράζεις ξύλο σε φοιτητές και πρόσφυγες. Δεν είσαι «απλός πολίτης», ούτε μέλος της κοινωνίας, αλλά ένα όργανο καταστολής της εξουσίας και ως αυτό, είσαι και θα είσαι πάντα ένας ταξικός εχθρός που κουβαλάει σκατά στο κεφάλι του και καταπιέζει μειονότητες. Ξέρω πως μέσα σου δε θα συμβιβαστείς ποτέ με αυτή τη πραγματικότητα, αλλά όσο και να το αρνείσαι, η αλήθεια πονάει αλλά πρέπει να λέγεται. Φυσικά και είσαι πάντα ελεύθερος να πετάξεις το σήμα σου και να αγωνιστείς για μια καλύτερη κοινωνία και ίση για όλους, αντί να ξυλοφορτώνεις κάθε τι διαφορετικό και να είσαι ο επίσημος μπράβος μαφιόζων, λαθρέμπορων, ναρκέμπορων και λοιπής μούργας.

2.       Η κυβέρνηση η οποία είναι ο εντολοδόχος σου είναι μια κατ’εξοχήν φασιστική κυβέρνηση. Τα μέλη τα οποία απαρτίζεται έχουν παρελθόν σε ακροδεξιά, φασιστικά και νεοναζιστικά κόμματα και οργανώσεις. Στα νιάτα τους κι αυτοί μοίραζαν ξύλο, κράταγαν τσεκούρια, μαχαίρια, ήταν στους Κένταυρους-Rangers, ήταν η μήτρα της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής, εισήγαγαν εν ελλάδι τον αντισημιτισμό, έκαναν καριέρα πάνω σε ρατσιστικά σλόγκαν όπως «έξω οι λάθρο» και πλέον ως κυβέρνηση τα εφαρμόζουν. Το γεγονός πως ένα μέρος του λαού, ακόμα κι αν αυτό είναι η πλειοψηφία των ψηφοφόρων την ψήφισε, δε σημαίνει πως εγώ δε θα αγωνίζομαι συνέχεια ενάντια στην αδικία, όπως εσύ που σκύβεις σιωπηλός το κεφάλι μπροστά της, σαν πιστός της υπηρέτης. Δεν έχω ανάγκη να ψηφίσω ούτε αυτή ούτε καμία άλλη κυβέρνηση, μιας και οι ανάγκες μου δεν εκπληρώνονται μέσα από τα αποτελέσματα καμίας κάλπης. Μέχρι να δω λοιπόν μια πιο ίση κοινωνία για όλους, δε θα το βουλώσω ποτέ και θα αγωνίζομαι με κάθε δυνατό μέσον κατά της κάθε μορφής καταπίεση.

3.       Το πανεπιστήμιο είναι περιουσία των σπουδαστών του και το άσυλό του έχει κερδηθεί με κόπους και αγώνες. Οι σχολές είναι χώροι ελεύθερης διακίνησης ιδεών, κάτι δηλαδή που δε σου μάθανε ποτέ στη ζωή σου, γι αυτό και δε μπορείς και να το σεβαστείς. Ποιός είσαι εσύ που θα έρθεις μέσα στα πανεπιστήμια να μιλήσεις για δήθεν «τρομοκρατημένα παιδιά που δε μπορούν να σπουδάσουν» όταν ΕΣΥ Ο ΙΔΙΟΣ είσαι που σκοτώνεις εν ψυχρώ μαθητές, ΕΣΥ Ο ΙΔΙΟΣ πατάς μέχρι θανάτου τους γκέι, ΕΣΥ Ο ΙΔΙΟΣ βασανίζεις και φυλακίζεις πρόσφυγες? Ποιός είσαι, αν όχι ο χειρότερος εγκληματίας, που χρησιμοποιεί την δήθεν «νομιμότητα» την οποία προασπίζεται, ώστε να περάσει το Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια, εις βάρος του κάθε ανθρώπου που δεν έφαγε την παραμύθα?

4.       Αν ο πατέρας μου ή ο πατέρας σου είναι «μαλάκας», αυτό είναι κάτι που ανήκει σε μια άλλη εποχή. Αν ο πατέρας σου σε έμαθε πως ο μόνος τρόπος να υπηρετήσεις το κοινωνικό σύνολο είναι να πάρεις ένα γκλοπ και ένα όπλο και να βαράς όπου σε στέλνουν, τότε έκανε ένα πολύ μεγάλο λάθος. Αλλά το μεγαλύτερο λάθος το έκανες εσύ, που δεν αμφισβήτησες ποτέ τον πατέρα σου, δε τον ξεπέρασες, δεν έγινες καλύτερος, απλά έγινες άβουλο ον που ακολουθεί τυφλά εντολές και πίσω του αφήνει μόνο τρόμο και θάνατο. Για μένα δεν είσαι και ούτε θα γίνεις ποτέ σωτήρας μου, διότι για μένα είσαι πολύ χειρότερος από όλους αυτούς που συλλαμβάνεις. Γιατί στη ζωή μου είδα πολλούς βιαστές, δολοφόνους και κλέφτες να μετανιώνουν για τα εκλήματά τους. Μπάτσο όμως δεν είδα, ποτέ.

5.       Δεν υπηρετείς καμία Δημοκρατία. Το μόνο που υπηρετείς είναι το εκάστοτε καθεστώς και τους κυβερνώντες και στην Ελλάδα από τα αρχαία ακόμα χρόνια, η Δημοκρατία ήταν σε πολλές περιπτώσεις συνυφασμένη με την Τυραννία. Εδώ γεννήθηκαν και τα δύο.

6.       Η Χούντα δε τελείωσε το ’73 αλλά ούτε και ξεκίνησε το ’67. Στην Ελλάδα υπάρχει μια Χούντα διαρκείας, που άλλοτε εκφράζεται με τανκς, άλλοτε με ΜΑΤ, άλλοτε με τσιφλικάδες, άλλοτε με τυράννους. Πλέον εκφράζεται με κοινοβουλευτική δημοκρατία η οποία εκφράζει όλη την καταπιεστική νοοτροπία την οποία υπερασπίζεσαι κι εσύ. Γι αυτό δε θα δούμε ποτέ κανένα μαφιόζο, κανένα πολιτικό, κανένα κεφάλι της Εκκλησίας να πηγαίνει φυλακή ή να τιμωρείται. Ο λόγος που σου κουνάω το δάχτυλο, μπάτσε μου, είναι ο ίδιος λόγος που θα το κούναγα και σε ένα αστυνομικό της Χούντας, σε ένα τσιφλικά, σε ένα τύραννο. Και αυτό τον λόγο, μπάτσε μου, εσύ δε θα τον καταλάβεις ποτέ σου.

Φέρε λοιπόν και τα υπόλοιπα μπατσάκια σου εδώ αφού θέλεις να το παίξεις μάγκας. Μόνο εκεί είναι η μαγκιά σου, μπάτσε μου, μόνο στο γκλοπ, στο όπλο, στην εξάρτηση και το σήμα σου. Μόνο έτσι νιώθεις κι εσύ μάγκας, μπάτσε μου. Δεν έχεις ιδέες, δεν έχεις σκέψη, δεν έχεις σκοπό στη ζωή σου. Δεν είσαι μέλος της κοινωνίας, ούτε γρανάζι του συστήματος. Άλλοι είναι τα γρανάζια, μπάτσε μου. Εσύ είσαι μια πρέσα, που συνθλίβει κάθε τι που εναντιώνεται στις μεσαιωνικές αξίες, έθιμα και ιδανικά με τις οποίες ποτίστηκε. Άλλος πατάει τα κουμπιά και αυτής της πρέσας όμως.

Χτύπα λοιπόν, δώσε μου καρπαζιές, κλωτσιές, μπουνιές. Βάλε την ασπίδα σου και ρίξε με το γκλοπ, πυροβόλησέ με, βάλε μου χειροπέδες όσο ξεψυχάω στην άσφαλτο.  Φώναξε και τους φίλους σου να κάνετε χιουμοράκι μαζί μου, όσο αφήνω την τελευταία μου πνοή, όσο νομίζετε πως πεθαίνω. Γιατί εγώ δε πεθαίνω, μπάτσε μου. Εγώ είμαι ιδέα. Και οι ιδέες, είναι αθάνατες.

Ο Αρκάς, ο Mikeius και το τέρας της πολιτικής ορθότητας.

Ο Αρκάς, ο Mikeius και το τέρας της πολιτικής ορθότητας

«Κάτω τα χέρια από τον Αρκά, snowflakes. Χωρίς πλάκα. Θα έχουμε πρόβλημα.»

Αυτό ανέβασε ο δημοφιλής εν ελλάδι κωμικός Mikeius, προς υπεράσπιση του Αρκά, μετά από το σχολιασμό που έκανα στα σεξιστικά και μισογυνικά του σκίτσα, μέσω μιας εκ των σελίδων που διαχειρίζομαι, του Ελληνικού Βόθρου. Ο Mikeius ξέρει πολύ καλά σε τι κοινό απευθύνεται, γι αυτό και ανεβάζει το συγκεκριμένο σχόλιο έτσι ακριβώς όπως το έγραψε. Απευθύνεται σε μια κλίκα δήθεν μηδενιστών, νταήδων της πλάκας και λοιπών απολίτικων τρολ του Ίντερνετ.

«Κάτω τα χέρια από τον Αρκά». Η κριτική στον κάθε Αρκά, δεν υπήρχε ποτέ. Κανείς ποτέ δε θα κριτίκαρε π.χ. έναν κωμικό σε μια ταινία του ’80, ο οποίος θα χούφτωνε μια κοπέλα επειδή έλα μωρέ, έτσι κάνουνε οι άντρες, πλάκα, αντρίλα, ματσίλα. Ο Αρκάς βέβαια, το έχει πάει ένα επίπεδο πάνω. Προφανώς και είναι μισογύνης, μιας και του φταίνε όλες οι γυναίκες. Ξερνάει όμως ιδιαίτερο μίσος απέναντι στις φεμινίστριες, εξού και τα νέα σκίτσα του με τη «Ρόζα». Ο λόγος που του φταίνε συγκεκριμένα οι φεμινίστριες του κάθε Αρκά και του κάθε Mikeius, είναι επειδή πριν το Φεμινισμό, οι απόψεις τους θα θεωρούντα κουλ και edgy. Δυστυχώς και για τους δύο τους, τώρα που υπάρχει Ίντερνετ, μπορεί να δει και ο τελευταίος πως το μίσος που ξερνάνε προς τις γυναίκες και όχι μόνο, δεν είναι κάτι νέο, αλλά κάτι που υπάρχει εδώ και πολύ καιρό και με την ίδια ακριβώς μορφή. Τα σεξιστικά τους αστεία, είναι η εγχώρια μισογυνική κουλτούρα στην πληρότητά της, εμπλουτισμένη με στοιχεία τα οποία είναι κυρίως μεταφορές της αντίστοιχης κουλτούρας του εξωτερικού, έτσι, για να φαίνεται και λίγο προχώ και μοντέρνα. Η επίθεση στον Αρκά λοιπόν, ενοχλεί και τον Mikeius, επειδή ξέρει πως αργά ή γρήγορα θα έρθει και η σειρά να ασχοληθούμε και με αυτό το απόβλητο, όπως και ήρθε. Destiny is here Mikeius. Or should I say, I am.

«Snowflakes». Ειδική μνεία πρέπει να γίνει σε αυτή τη λέξη. Snowflakes, χιονονιφάδες δηλαδή, είναι μια λέξη που χρησιμοποιούν οι νεοναζί της Αμερικής, η λεγόμενη alt-right, Εναλλακτική Δεξιά. Snowflakes χαρακτηρίζουν όποιο άτομο «προσβάλλεται εύκολα» -προφανώς στοχεύοντας στο να απενοχοποιήσουν λέξεις που προσβάλλουν μειονότητες, όπως π.χ. οι μαύροι, τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα, κλπ. Χιονονιφάδα που άκουσε μια προσβολή και έλιωσε αμέσως. Ξέρει όμως κανείς μεγαλύτερες χιονονιφάδες από τους νεοναζί, την alt-right και τον Mikeius? Αυτούς που προσβάλλονται και τσιρίζουν όποτε δουν κάποιο άτομο να αψηφά τη σημαία, μια γυναίκα να αψηφά τους ρόλους που για τους οποίους την προορίζει η Πατριαρχία, έναν που να αψηφά τα σεξιστικά, ρατσιστικά και φασιστικά τους λογύδρια? Υπάρχει μεγαλύτερο snowflake από τον Αρκά που κάθεται να δικαιολογείται με ακόμη πιο ξεφτιλισμένα σχόλια κάθε φορά που νιώθει μαζική αποχώρηση μελών από τη σελίδα του? Υπάρχει μεγαλύτερη και πιο ευαίσθητη χιονονιφαδούλα από τον κάθε Mikeius, που μόλις είδε να ξεσκίζουμε το είδωλό του τον Αρκά ως μισογύνη και σεξιστή, έφτιαξε ειδικό στόρι αλλά και highlight ώστε να μείνει εκεί, στη σελίδα του στο Instagram, ώστε να κατευθύνει τις (π)ορδές των οπαδών του να κάνουν νταηλίκια σε όποιον φτύνει τη ρητορεία του?
 
«Θα έχουμε πρόβλημα». Προφανώς και δεν εννοεί πως θα προκαλέσει ο ίδιος κάποιο πρόβλημα σε εμένα ή στον καθένα που φτύνει τον Αρκά. Ο Mikeius, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να βρει χειροκροτητές και οπαδά που θα κάνουν τη βρωμοδουλειά του για αυτόν, απευθύνει ένα γενικό κάλεσμα με τη μορφή υποβόσκουσας απειλής. Θα έχουμε πρόβλημα, σημαίνει θα έχεις πρόβλημα όταν τα πέντε, δέκα, πενήντα τρολ, σκάσουν στη σελίδα σου και σου γράφουν εμπεριστατωμένα σχόλια και αναλύσεις με βαθιά κοινωνικοπολιτική προσέγγιση του τύπου «ΧΑΧΑΧΑ Α ΡΕ ΠΑΛΙΟΣΝΟΦΛΕΗΚ ΣΑΣ ΠΟΝΑΕΙ Ο ΑΡΚΑΣ ΕΕΕ ΦΑΤΕ ΤΩΡΑ ΠΙΤΣΑ» και λοιπά. Το μόνο πρόβλημα που μου προκαλούν τέτοια σχόλια, είναι πως πρέπει να χαλάσω ένα, δύο, καμιά φορά τρία δευτερόλεπτα, μέχρι να μπλοκάρω τον εκάστοτε σχολιαστή. Και έτσι το σχόλιό του θα εξαφανιστεί στην Άβυσσο. Μέχρι εκεί. Παρόλα αυτά, το πρόβλημα που σας προκαλεί εσάς ή κριτική στο κάθε Αρκά θα είναι αιώνιο, μιας και άπαξ και ανέβηκε ένας σχολιασμός στο σεξισμό του, θα μείνει εκεί για πάντα. Όπως και τα συγκεκριμένα γραφόμενα.

Ποιός είναι όμως ο Mikeius?

O Mikeius είναι η επιτομή της μέινστριμ κουλτούρας και του πως μέσα της καταφέρνουν και καθρεφτίζονται αλλά και αντιμετωπίζονται καίρια ανθρωπιστικά/πολιτικά/κοινωνικά ζητήματα. Είναι εν ολίγοις, ένας καθρέφτης της κοινωνίας, γι αυτό και υποστηρίζει τον έτερο καθρέφτη της, τον Αρκά. Τα επιχειρήματα των υποστηρικτών του, ακόμα κι αυτών που δεν είναι εντελώς εγκεφαλικά νεκροί, είναι πως «οκ, μπορεί ο Μάικιους να είναι ένας ρατσιστοσεξιστομισάνθρωπος, αλλά λέει και κάποιες αλήθειες». Όπου αλήθεια βλέπε «κοινωνικό προβλήμα στο οποίο νιώθω το προνόμιό μου να απειλείται».

Ο Mikeius, όπως και ο Αρκάς, είναι ένας κωμικός ο οποίος έπιασε το εν ελλάδι νόημα. Φτύνω πάνω στους πάντες και περιμένω ο Καπιταλισμός να με κάνει το ευνοούμενο παιδί του. Παλιότερα είχε κάνει ένα διαγωνισμό, στον οποίο οι «τυχεροί» γραφίστες, έπρεπε να κάνουν ένα logo για το website με το οποίο συνεργαζόταν και για δώρο θα τους έδινε ένα μπλουζάκι. Ναι, καλά ακούσατε. Ο πιστός υπηρέτης της ελεύθερης αγοράς, είπε να χέσει πατόκορφα πάνω στον κόπο του «τυχερού» γραφίστα και να τον ανταμείψει με ένα «συλλεκτικό» μπλουζάκι του. Σαν να καλέσω εγώ δέκα αρχιτέκτονες και χτίστες, να μου φτιάξουν δέκα σπίτια, να επιλέξω ποιό μου αρέσει και ως «ανταμοιβή», να τους δώσω μια σπανακόπιτα και φυσικά την «παγκόσμια αναγνώριση» πως έφτιαξαν τη σπιταρόνα μου!

Ο Mikeius είναι ένας κουραδίσκος. Κάποτε είχε ένα μπλογκ όπου έκανε κάποιες προσπάθειες για σατιρικά κείμενα. Παράλληλα με αυτό (ή πριν, δεν έχει σημασία) έφτιαχνε και κάτι αφίσες για event. Μετά κάπως του ήρθε η ιδέα ότι θα ήταν όλα καλύτερα αν βάλει και τη μάπα του στο παιχνίδι, οπότε συνδύασε τα γραφιστικά με τα κείμενα και εκεί και αποφάσισε να κάνει τα κείμενά του βίντεο. Τότε ξεκίνησε η πραγματική αηδία, καθώς έγινε σήμα κατετεθέν του μέσου έλληνα μισάνθρωπου νεοφιλελεύθερου ρατσιστή / μισογύνη / ομοφοβικού γιατί ΧΑΧΑΡΕΚΟΙΤΑΠΩΣΤΑΛΕΕΙΡΕΜΠΡΑΒΟΡΕMIKEIUSΧΑΧΑΔΙΚΙΟΔΙΚΙΟΕΧΕΙ,ΝΑ,ΑΦΟΥΤΟΛΕΕΙΚΙΟMIKEIUS.
Όταν του γινόταν κριτική στη διανοητική διάρροια που ξερνάει, τα σχόλια είναι συνήθως:
1. Μα καλά, δεν έχεις καθόλου χιούμορ!
(Όπου εκεί αρχίζει μια κουβέντα για το μπλακ χιούμορ, για την ανατρεπτικότητά του, για το πώς καταντά κυριαρχικό εργαλείο όταν χρησιμοποιείται για να ενισχύσει εξουσιαστικά στερεότυπα αντί να χτυπάει την εξουσία κ.ο.κ.)
2. ΑΑΑΑΑΑΑΠΟΛΙΤΙΚΗΟΡΘΟΤΗΤΑΓΚΟΝΜΑΝΤ!ΑΑΑΜΟΥΤΡΩΝΕΤΗΝΕΛΕΥΘΕΡΙΑΤΟΥΛΟΓΟΥΜΟΥΑΑΑ
(Όπου κουνάς το κεφάλι, εξηγείς ότι δεν ζητήθηκε να απαγορευτούν τα βιντεό του, αλλά εκφέρεται κριτική και ότι η κριτική δεν είναι λογοκρισία. Και κάπου φυσικά πρέπει να χωρέσει και μια ανάλυση για το τι είναι τελικά 'πολιτική ορθότητα').

Φυσικά, εκτός των άλλων, ο Μάικιους πάντα κατάφερνε να πετάξε και την φιλοκαπιταλιστική μισάνθρωπη bootlicker mentality και στο blog του faeenamalaka με σχόλια όπως «Προτιμώ να αποικίσουμε τον Άρη, παρά να στείλουμε φαγητό σε χώρες του Τρίτου Κόσμου». κλπ

Εν τέλει, ο Mikeius, όπως και ο Αρκάς, είναι δύο απολειφάδια της ιστορίας. Υπάρχουν και θα υπάρχουν ακόμα πολλά άτομα τα οποία θα τους υπερασπιστούν, γράφοντας αρλούμπες περί «σκοτεινού χιούμορ», ή ανεβάζοντας σκετσάκια από Τζωρτζ Κάρλιν και Μπιλ Χικς (τι περίεργο που είναι και οι δύο τους εκτός από νεκροί, λευκοί στρέητ άντρες κωμικοί). Όλοι αυτοί, δεν έχουν μάθει ένα βασικό πράγμα, το οποίο είναι πως πρέπει να ελέγχεις καθημερινά το προνόμιο (ή τα προνόμια) τα οποία σου έχει δώσει η κοινωνία. Ένας άθεος κωμικός, μπορεί να είναι παράλληλα ρατσιστής. Ένας γκέι κωμικός, μπορεί να είναι παράλληλα μισογύνης. Ένας λευκός στρέητ άντρας κωμικός, αυτόματα έχει τρία περισσότερα κοινωνικά προνόμια από αυτά που έχει μια μαύρη λεσβία γυναίκα κωμικός. Έτσι, δεν έχει σημασία αν ο Mikeius, ο Αρκάς, ο Carlin, ο Hicks, o Louis C.K., o Bill Cosby, ο Ricky Gervais ή εγώ ο ίδιος, σε κάποια φάση, είπαμε κάτι σωστό. Σημασία έχει αν σε όλες τις φάσεις, τότε, σήμερα, αλλά και για πάντα, ελέγχουμε την παρούσα κατάσταση της κοινωνίας, καθώς και και το προνόμιό μας πριν πούμε το οτιδήποτε, το οποίο αντί να κριτικάρει και να καυτηριάζει τις εξουσιαστικές δομές όπως και θα έπρεπε, συμβάλλει στην περαιτέρω καταπίεση των ήδη καταπιεσμένων κοινωνικών ομάδων, όπως οι γυναίκες, οι πρόσφυγες, τα λοάτκι άτομα, τα υπέρβαρα άτομα, τα άτομα με ειδικές ανάγκες, κ.ο.κ..

ΥΓ – Προς Mikeius. Βλέπω πως έχεις μεγάλη κάψα που «κάψαμε» (pun intended) το είδωλό σου τον Αρκά, γι αυτό και έβαλες τη μπουρδολογία σου στα highlights του λογαριασμού σου στο Instagram, μη τυχόν και τη χάσει κανένα από τα οπαδά σου. Μιας και μαθαίνω πως αύριο έχεις παράσταση στο Λονδίνο όπου και διαμένω, σε προσκαλώ με τη σειρά μου να «έχουμε πρόβλημα» όπου θέλεις.

Για τον Μπλάκφλαγκ...

Για τον Μπλακφλαγκ...

Δε μου αρέσουν οι αποχαιρετισμοί. Δε μου αρέσουν τα «λίγα λόγια για κάποιον». Δε μου αρέσει η έννοια του επικήδειου. Κι όμως, χρειάζεται και αυτό. Αλλά όχι μόνο αυτό.

Με τον Θάνο γνωριστήκαμε μέσω της μουσικής. Μας ένωναν κοινές αγάπες, όπως οι Μότορχεντ. Είμαι οπαδός μιας εποχής μουσικά που υπήρχε μόνο στο μυαλό μου δυστυχώς –όπου οι άνθρωποι οι οποίοι ακούγαμε αντιδραστικές μουσικές, θα είχαμε και πιο αντιδραστικές ιδέες, ενέργειες και ζωή γενικότερα. Αλλά από ένα σημείο και μετά κατάλαβα πως δεν ήταν όλοι έτσι, κάθε άλλο μάλιστα, πολλοί ρατσιστές, φασίστες και σεξιστές άκουγαν μουσικές που ήταν πολλές φορές ενάντια στο κατεστημένο. Ο Θάνος φυσικά δεν ήταν έτσι.

Όπως και με κάθε άτομο με το οποίο συμπλέουμε πολιτικά, έτσι και με τον Θάνο ερχόταν αναπόφευκτα οι στιγμές διαφωνίας. Και ήταν αρκετές. Αλλά διαφωνία από διαφωνία διαφέρει και με τον Θάνο δε διαφωνούσαμε στην ουσία, αλλά στον τρόπο. Όντας και οι δύο άτομα του αντιεξουσιαστικού χώρου όμως, παρόλες τις διαφωνίες, ήμασταν πάντα στην ίδια πλευρά. Εξάλλου και οι διαφωνίες είναι σε αυτή τη περίπτωση εποικοδομητικές, ειδικά όταν γίνονται από ελευθεριακά άτομα με αναρχικές, αντιεξουσιαστικές, αντιφασιστικές, κοκ, ιδέες.

Ο Θάνος ήταν ένας αδελφός, ένας φίλος, ένας σύντροφος. Και θέλω να μείνω ειδικά στο τελευταίο. Με πονάει πολύ περισσότερο η απώλεια συντρόφων. Γιατί ξέρω πως είναι να αγωνίζεσαι για όσα θεωρώ πως πρέπει να έχει μια υγιής κοινωνία. Ο Θάνος ήταν σύντροφος, ήταν αλληλέγγυος, ήταν αγωνιστής. Ήταν πάντα εκεί να βοηθήσει σε περιοχές που είχαν μολυνθεί με τη φασιστική μπόχα όπως η Καλλιθέα, πάντα στους δρόμους και οι φασίστες στα λαγούμια τους. Ήταν εκεί να βοηθήσει με άλλους αλληλέγγυους όταν η Μάνδρα είχε πληγεί από την φονική πλημμύρα. Ήταν εκεί να βοηθήσει τους πρόσφυγες και μετανάστες, ήταν εκεί να βοηθήσει κάθε έναν που είχε ανάγκη, ήταν εκεί πάντα παρών και ενεργός, σε κουβέντες, συναυλίες, καταλήψεις, πορείες, διαδηλώσεις, εκδηλώσεις, περιφρουρήσεις. Δίπλα στον άνθρωπο, και πάντα στο δρόμο.

Και στο δρόμο έμελλε να κάνει και το τελευταίο του ταξίδι.

Θάνο, από τους Μότορχεντ σε γνώρισα και στους Σάιπρες Χιλ σε χαιρέτησα τελευταία φορά πριν δύο μήνες. Και μου είπες για το ταξίδι που ήθελες να πας και πόσο ενθουσιασμένος ήσουν. Η απώλειά σου μας αφήνει φτωχότερους, αλλά το παράδειγμά σου θα πρέπει να μείνει ως ένα παράδειγμα προς μίμηση. Και αυτός είναι και ο βασικός λόγος που σου αφιερώνω αυτά τα ελάχιστα λόγια, που φαντάζουν πραγματικά λίγα μπροστά στη κοινωνική προσφορά σου.

Αντίο φίλε, αδερφέ, σύντροφε, Άνθρωπε Θάνο, έδωσες πάρα πολλά και εύχομαι η απρόσμενη απώλειά σου να είναι σαν σπόρος που θα μας στέλνει κάθε φορά πιο αποφασισμένους στις επάλξεις του αγώνα, πιο οργισμένους ενάντια στην εξουσία και πιο εγκάρδιους προς όποιον συνάνθρωπό μας έχει ανάγκη.

https://www.facebook.com/thanos.blackflag

Σε μια πιο προσωπική νότα... 13.07.2019

Σε μια πιο προσωπική νότα.

Αυτός ο Ιούλιος σηματοδοτεί δέκα χρόνια όπου διαχειρίζομαι σελίδες διαδικτυακά. Και η συγκεκριμένη ημερομηνία, 13 Ιουλίου, σηματοδοτεί και έξι χρόνια όπου διαμένω στο εξωτερικό. Τα τελευταία 25 χρόνια ασχολούμαι ενεργά με όσα εγώ θεωρώ χρήσιμα για εμένα και για μια πιο βιώσιμη κοινωνία για όλους, με τον φεμινισμό, την αναρχία, τον αντιφασισμό και τα ανθρώπινα δικαιώματα, πρώτα για τις κοινωνικές ομάδες οι οποίες δε τα έχουν (ΛΟΑΤΚΙ, πρόσφυγες/μετανάστες, τοξικοεξαρτημένα άτομα, άστεγα και άπορα άτομα, κ.ο.κ.) και μετά για τα υπόλοιπα.

Η εκάστοτε ιδεολογία όμως δεν είναι πανάκεια και ποτέ δεν ήθελα να την ευαγγελίζομαι ως τη μόνη αλήθεια. Οι κοινωνίες εξελίσσονται και μαζί τους πρέπει να εξελίσσονται και οι ιδεολογίες. Ένα παράδειγμα είναι λ.χ. ο φεμινισμός, ο οποίος εξελίχθηκε ώστε να περιλαμβάνει και τρανς και μεσοφυλικά άτομα, κ.α. Οι υπόλοιπες ιδεολογίες δε διαφέρουν. Δε μπορεί κάποιο άτομο να δηλώνει αναρχικό, όταν κανονίζει ζωές άλλων ατόμων ή καταπιέζει το σύντροφό του, δε μπορεί κάποιο άτομο να δηλώνει πως ανήκει στον αντιφασιστικό ή αντιρατσιστικό χώρο, όταν ουσιαστικά χρησιμοποιεί τους μετανάστες όσο εξυπηρετούν την πολιτική του ατζέντα και μετά τους πετάει παραδίπλα και δε θέλει καν επαφές μαζί τους. Αυτά πάνε γενικά σε όλους, αλλά και πολύ συγκεκριμένα σε άτομα, που ανήκαν σε πιο αντιεξουσιαστικούς χώρους και τελικά τα απορρόφησε κάποια εξουσία, κάνοντάς τα να χρησιμοποιούν την πάλαι πότε αγνή ιδεολογία τους, ώστε να εξυπηρετεί πλέον τη νέα τους πολιτική ατζέντα.

Στα χρόνια που ασχολούμαι με τους άνωθι χώρους, στάθηκα απέναντι σε κάθε κυβέρνηση. Δε ψηφίζω και υποστηρίζω την αποχή από τις εκλογές. Όχι γιατί "είναι όλοι ίδιοι", αλλά επειδή το έργο με το οποίο ασχολούμαι καθώς και η ιδεολογία μου, δεν περιλαμβάνει ανάθεση ευθυνών σε κανέναν εξουσιαστή. Προφανώς λοιπόν και αντιτίθεμαι στο γενικό και μαζικό κριτήριο ψήφου, όπου είναι η προσωπική βολή, ο διορισμός, η καταστροφή των βιώσιμων κοινωνικών δομών μέσω νεοφιλελεύθερων πολιτικών όπου καταστρέφουν τα δικαιώματα των εργαζομένων και κάθε κριτήριο που απώτερο σκοπό έχει να συντηρήσει το απάνθρωπο τρίπτυχο Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια. Παρόλαυτά, δε στέκομαι απέναντι σε όποιον ψηφίζει για ένα καλύτερο μέλλον για την καταπιεσμένη κοινωνική του ομάδα. Ζούμε σε μια κοινωνία όπου γυναίκες φοβούνται να καταγγείλουν κακοποίηση για να μη τις βρουν νεκρές, που μετανάστες δεν έχουν κανένα δικαίωμα στη χώρα όπου ζουν, εργάζονται κι έχουν οικογένεια, όπου λοατκι άτομα ξυλοκοπούνται ή και φονεύονται λόγω της σεξουαλικής τους προτίμησης. Δε στέκομαι απέναντι στο να αναθέσουν οι συγκεκριμένες ομάδες -ή και άλλες αντίστοιχα καταπιεσμένες- την εξουσία στον εκάστοτε νομοθέτη όπου θα βελτιώσει τις συνθήκες ζωής τους στην παρούσα κοινωνία όπου ζούμε. Αγωνιζόμαστε ουσιαστικά για την ίδια κοινωνία, μια κοινωνία η οποία δεν αποκλείει κανέναν λόγω φύλου, λόγω χρώματος στο δέρμα του ή λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού. Η διαφορά μας είναι ο δρόμος τον οποίο επιλέγουμε ώστε να φτάσουμε στο ίδιο αποτέλεσμα.

Εν τέλει όμως, κύριος εχθρός μου δεν είναι η εκάστοτε αναλώσιμη και ανακυκλώσιμη κυβέρνηση. Η κυβέρνηση το περισσότερο που μπορεί να κάνει, είναι να εξυπηρετήσει τις επιταγές της κοινωνίας η οποία την ανέβασε και την οποία θα κυριαρχήσει για ένα μικρό διάστημα μερικών ετών. Ο στόχος μου είναι η καταστροφή της ιδεολογίας η οποία έχει ποτίσει την κοινωνία και της οποίας απόρροια είναι και η εκάστοτε κυβέρνηση και όχι το αντίθετο. Κι εδώ έρχομαι σε αυτό που θέλω κυρίως να θίξω.

Στην κριτική και εν τέλει αποδόμηση όλων των εξουσιαστικών δομών (Κράτος, Πατριαρχία, κ.ο.κ.) δε χωράει πλακίτσα και χιουμοράκι. Η σάτιρα πρέπει να ξεκινάει από πάνω προς τα κάτω και όχι το αντίθετο, αλλιώς δεν είναι σάτιρα, αλλά ένα όργανο της εξουσίας το οποίο προσπαθεί να διχάσει αντί για να ενώσει. Εξού και μεγάλο κομμάτι της "σάτιρας" προσπαθεί να δαιμονοποιήσει τους Δ.Υ. τους εργάτες, τους μετανάστες. Εξυπηρετεί την εξουσία και μόνο αυτή, το να στρέφονται οι χαμηλότερες τάξεις η μια ενάντια της άλλης, παρά όλες μαζί ενάντια των εξουσιαστικών δομών. Και φυσικά μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, παίζει ακριβώς αυτό το παιχνίδι της εξουσίας. Τις έχουμε δει αυτές τις απόψεις παντού, ξέρουμε ποιές είναι, τις έχει ο γνωστός, ο διπλανός, ο γείτονας, ο αδερφός, ο σύντροφος. Είναι αυτά τα άτομα που το σεξιστικό και μισογυνικό σχόλιο θα το πουν "χιουμοράκι" και "πωςκάνουμεέτσι" και πως η "σημερινή γενιά παρεξηγείται με τα πάντα". Είναι αυτοί που θα δουν το νέο φασιστοειδές στην εξουσία και θα χασκογελάνε με σχόλια τύπου "έρχεται πίτσα". Είναι αυτοί που ακολουθούν τυφλά τον εκάστοτε λαθρέμπορα, ναρκέμπορα και μαφιόζο με την κοινωνικά αποδεκτή του όμως ιδιότητα (ομαδάρχης, πρόεδρος, δήμαρχος, κλπ) και κάθε φορά που υπάρχει δικαιολογημένη κοινωνική οργή εναντίον της ατιμωρησίας που τους περιβάλλει, λένε πως "τον πολεμάνε όλοι" και πως "σας πονάει". Είναι αυτοί που θα στρέψουν με αηδία το βλέμμα αλλού όταν δουν άστεγο ή τοξικοεξαρτημένο άτομο, αυτοί που θα γελάσουν ακόμα και με το φόνο ενός ζώου από τον όχλο, επειδή μεγάλωσαν σε μια κοινωνία όπου τα ανεπιθύμητα ζώα τα τυλίγει σε σακούλες και τα πετάει σε κάδους.

Αυτές οι απόψεις κυριαρχούν και τις βλέπει κανείς παντού, εδώ και δεκαετίες, αλλά τώρα με το Ίντερνετ πολύ περισσότερο. Εξού και βρίσκω εντελώς άτοπο και το σχόλιο που κάνουν αρκετοί περί "κρίτικής από το Ίντερνετ". Το Ίντερνετ είναι το μέσο που δεν είχαμε κάποτε ώστε να δούμε εις βάθος τη σαπίλα ολόκληρης της κοινωνίας. Αυτές οι απόψεις δεν έπαψαν και δε παύουν να με αηδιάζουν το ίδιο κάθε φορά, να τις αντιμάχομαι αλλά και να φοβάμαι τι αντίκτυπο και σε ποιά άτομα θα έχουν.
 

Αυτά τα γράφω επειδή θέλω να θυμίζω στον εαυτό μου ποιός είμαι, θέλω να ξέρουν όσοι είναι γύρω μου τι πρεσβεύω -όχι πως το έκρυψα και ποτέ- και θέλω εν τέλει να ξέρω και τι πρεσβεύουν όσα άτομα καταλήγουν να συμπορεύονται κι αυτά δίπλα μου.

Θα κλείσω το παρόν λογύδριο με το πάντα επίκαιρο κείμενο του Μάνου Χατζιδάκι.

«Οποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει. Η πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι, να συνηθίσουμε τη φρίκη, να μας τρομάζει η ομορφιά. Η υποταγή ή ο εθισμός σε μια τέτοια συνύπαρξη, η συνδιαλλαγή, δεν προκαλεί τον κίνδυνο της αφομοίωσης ή της λήθης, του πώς πρέπει, του πώς οφείλουμε να σκεφτόμαστε, να πράττουμε και να μιλάμε;

Αναμφισβήτητα αρχίσαμε να το ανεχόμαστε. Και η ανοχή, πολλαπλασιάζει τα ζώα στη δημόσια ζωή, τα ισχυροποιεί και τα βοηθά να συνθέσουν με ακρίβεια τη μορφή του τέρατος που προΐσταται, ελέγχει και μας κυβερνά. Η μορφή του τέρατος είναι αποκρουστική. Όταν όμως το πρόσωπο του τέρατος πάψει να μας τρομάζει, τότε πρέπει να φοβόμαστε… γιατί αυτό σημαίνει ότι έχουμε αρχίσει να του μοιάζουμε.»

Γιάννης Τρουπής

Γιάννης Τρουπής

"Ο Γιάννης Τρουπής που ανέλαβε υπευθυνος ενημέρωσης στην ΕΡΤ εκτός από την ασταμάτητη υποστήριξη στη ΝΔ έχει και πλούσιο βιογραφικό. Ο Γιάννης Τρουπής, λοιπόν, ολοκλήρωσε τις σπουδές στο Νηπιαγωγείο και με επιτυχία εισήλθε στις τάξεις του Δημοτικού, εκεί τελείωσε την Πρώτη, μετά την Δευτέρα, ακολούθως την Τρίτη, κατόπιν την Τετάρτη, στη συνέχεια την Πέμπτη και τέλος την Έκτη Δημοτικού, μετέπειτα εισήλθε στο Γυμνάσιο που με πολύ κόπο τελείωσε την Α' Γυμνασίου, μετά την Β' Γυμνασίου και στη συνέχεια την Γ Γυμνασίου, ακολούθησε σπουδές στο Λύκειο και τελείωσε με επιτυχία την Α Λυκείου, έπειτα την Β΄ Λυκείου και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Γ Λυκείου την οποία τελείωσε επιτυχώς. Βιογραφικό που το ζηλεύει ο καθένας και η καθεμία. Αριστεία όχι αστεία!"

Ποιός είναι τελικά ο Αμβρόσιος Καλαβρύτων

Ποιός είναι τελικά ο Αμβρόσιος Καλαβρύτων

Γνωστός με το παρατσούκλι «χωροφύλακας», ο Καλαβρύτων στα 75 του παραμένει αειθαλής καθώς ταξιδεύει διαρκώς ακόμη και για τα εγκαίνια πλοίων φίλων του εφοπλιστών από την Κίνα έως τη Λατινική Αμερική. Ο Αμβρόσιος, όμως, πολύ καιρό πριν από την απενοχοποίηση της φασιστικής ακροδεξιάς, πάλευε με νύχια και με δόντια για να διατηρήσει τη φωνή της ζωντανή. Άλλωστε οφείλει τα πάντα ή σχεδόν τα πάντα στη θητεία του στη θρησκευτική υπηρεσία της χωροφυλακής, (ναι, ναι της χωροφυλακής!) στη διάρκεια της δικτατορίας. Παρέμεινε στη θέση αυτή από το 1968 έως το 1976. Είναι κάτι που καταγράφει και στο βιογραφικό του, χωρίς όμως να προσδιορίζει χρονικά την περίοδο που ήταν «προϊστάμενος» της θρησκευτικής υπηρεσίας των χωροφυλάκων, υπηρεσία που σήμερα έχει μετονομαστεί σε Θρησκευτική Υπηρεσία της Αστυνομίας. Αυτό όμως είναι ένα άλλο ξεχωριστό κεφάλαιο.

Στη διάρκεια της δεκαετούς αρχιεπισκοπίας από τον Χριστόδουλο, ο Αμβρόσιος έχτιζε σιγά σιγά την προσπάθεια ανάκαμψης όχι μόνο της ρητορικής, αλλά και των ιδεολογικών μεθόδων της ακροδεξιάς. Ο κατά κόσμον Αθανάσιος Λένης, τον Απρίλιο του 1998, όταν ο πνευματικός του αδελφός, Χριστόδουλος, εξελέγη στον αρχιεπισκοπικό θρόνο, πανηγύριζε στο ξενοδοχείο «Ηλέκτρα», φωνάζοντας «νενικήκαμεν». Η εκκλησιαστική εξουσία απλωνόταν στα πόδια των μελών της Χρυσοπηγής.

Το 1955 ο 15χρονος τότε Αθανάσιος Λενής γνώρισε στην Πάτρα έναν νεαρό ιεροψάλτη από την Ηλεία, που έμελλε να παίξει καθοριστικό ρόλο στη ζωή του, τον σημερινό μητροπολίτη Πειραιώς κ. Καλλίνικο. Οι δύο νέοι διατηρούν την επαφή και τα επόμενα χρόνια, όταν ο Καλλίνικος, διάκονος πλέον, εγκαθίσταται στην Αθήνα. Στην αθηναϊκή εκκλησία της Αγίας Ζώνης ο κ. Καλλίνικος γνωρίζει ένα μικρό ψάλτη, μαθητή του Λεοντείου Λυκείου, τον Χρήστο Παρασκευαΐδη, τον μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο. Λίγα χρόνια αργότερα οι τρεις ιδρύουν την μοναστική Αδελφότητα της Χρυσοπηγής. H εξέλιξή τους στην εκκλησιαστική ιεραρχία είναι γρήγορη. Το 1974 ο «Βενιαμίν» της Χρυσοπηγής αρχιμανδρίτης Χριστόδουλος Παρασκευαΐδης εκλέγεται μητροπολίτης Δημητριάδος. Εναν χρόνο μετά, το 1975, ο Καλλίνικος Καρούσος εκλέγεται τιτουλάριος μητροπολίτης Ρωγών και αναλαμβάνει τη νευραλγική θέση του διευθυντή της Αποστολικής Διακονίας. Το 1976 έρχεται η σειρά του Αμβρόσιου.

Εκλέγεται τιτουλάριος μητροπολίτης Ταλαντίου και γίνεται αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου. Με τον χειροτονητήριο λόγο του προκαλεί σάλο. Δεν ξεχνά κάποιους παλιούς φίλους από τα Σώματα Ασφαλείας που είχαν καταδικασθεί για βασανισμούς στα χρόνια της δικτατορίας και απευθύνει «θερμόν εν Κυρίω ασπασμόν προς όλους εκείνους τους αγαπητούς μου αξιωματικούς και οπλίτας της Ελληνικής Χωροφυλακής και Αστυνομίας Πόλεων οι οποίοι την στιγμήν ταύτην, συνεπεία οιουδήποτε ατυχούς συμβάντος εν τη ενασκήσει του υπηρεσιακού των καθήκοντος, εστερήθησαν των αγαθών της υγείας και της ελευθερίας».

Αμβρόσιος: Από Χωροφύλακας – Παπάς και Χρυσαυγίτης

Ο πρώην ταγματάρχης της Χωροφυλακής κατά κόσμο Αθανάσιος Λενή και ως παπάς Αμβρόσιο, μητροπολίτης Αιγιαλείας Καλαβρύτων είναι υμνητής των βασανιστών της χούντας κατηγορώντας τους βασανισμένους ως αναρχοκομουνιστές και συκοφάντες. Ο Αθανάσιος – Αμβρόσιος Λενής υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία κατά τα πέτρινα χρόνια στην «Βασιλική Χωροφυλακή» ως επικεφαλής της Θρησκευτικής Υπηρεσίας.

Ο βίος και η πολιτεία του ιεράρχη της… χωροφυλακής

Στα 74 χρόνια του βρήκε την ευκαιρία:
• Να υμνήσει τη Χρυσή Αυγή και τα πρωτοπαλίκαρά της.
• Να τους νουθετήσει, ώστε να μπορέσουν να εξελιχθούν σε «γλυκιά ελπίδα για τον απελπισμένο πια πολίτη» και «ήρεμη δύναμη στο σαπισμένο πια πολιτικό σύστημα».
• Να ψέξει τον Μεσσηνίας Χρυσόστομο, που στηλίτευσε την εγκληματική δράση των νοσταλγών του χιτλερισμού.
• Να μιλήσει για «προδοτικά ΜΜΕ».
• Είχε χαρακτηρίσει τότε «πρότυπο ζωής» τον δολοφόνο του 20χρονου Μιχάλη Μυρογιάννη στο Πολυτεχνείο τον Νοέμβρη του 1973.

Δεν απαντά, όμως, ο δεσπότης ποιους από τους χιλιάδες δεσμώτες στα μπουντρούμια της Ασφάλειας επισκέφθηκε τα χρόνια της δικτατορίας, όταν ήταν ιεροκήρυκας της Βασιλικής Χωροφυλακής. Ποιους από τους εκατοντάδες φρικτά βασανισμένους θέλησε να συναντήσει; Μπορεί κάποιος να θεωρήσει (για μια μόνο στιγμή) παρελθόν τα όσα υπέστησαν αναρίθμητοι άνθρωποι του Θεού τα χρόνια της χούντας. Αλλά και σήμερα, ποιον από τους εκατοντάδες γρονθοκοπημένους ή μαχαιρωμένους μετανάστες παρηγόρησε;

Στο 75ο έτος του πολύκροτου βίου του ο ακραίος ιεράρχης δείχνει να ταλαντεύεται ανάμεσα στον ρόλο του ποιμένα και του σκληρού κομματάρχη και, όπως το πάει, ένα είναι σίγουρο: ότι έχει ήδη προλάβει να απαντήσει στην απορία του μακαριστού και πληθωρικού Σεραφείμ, ο οποίος φέρεται να του είχε πει κάποτε: «δεν ξέρω ποιος γεννήθηκε πρώτος: ο διάβολος ή εσύ!».

Προχώρησε πρόσφατα σε κήρυγμα μίσους κατά των ομοφυλόφιλων εκτός κι εντός της αίθουσας του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Αιγίου όπου αρχικά αθωώθηκε για ένα άρθρο που είχε δημοσιεύσει και στο οποίο αποκαλούσε τους ομοφυλόφιλους «αποβράσματα» και προέτρεπε τους πιστούς να τους «φτύσουν».

«Το ΄΄φτύστε τους΄΄ είναι το λιγότερο. Αν είχα όπλο, και μπορούσα από τον νόμο, θα το χρησιμοποιούσα να τελειώνουμε» τόνισε τότε ο μητροπολίτης Καλαβρύτων ενώ στη συνέχεια πρόσθεσε: «Αν παρόμοια φρασεολογία χρησιμοποιούσαν οι ναζί, τότε μπράβο».

Το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αιγίου δέχτηκε τον ισχυρισμό του κατηγορουμένου ότι οι εκφράσεις «φτύστε τους, μαυρίστε τους» αναφέρονταν σε πολιτικούς και όχι σε ομοφυλόφιλους και ότι ήταν μεταφορικές, με αποτέλεσμα να αθωωθεί αρχικά. Παρά την αρχική αθωωτική πρόταση της εισαγγελέα, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αιγίου φαίνεται ότι καταδίκασε σε 7 μήνες τον Αμβρόσιο, μητροπολίτη Καλαβρύτων, για «δημόσια υποκίνηση βίας ή μίσους» και για «κατάχρηση εκκλησιαστικού αξιώματος» για την προτροπή "Φτύστε τους ομοφυλόφιλους" που περιλαμβανόταν σε κείμενο που είχε αναρτήσει στο ιερό ιστολόγιό του.