Για τον Μπλάκφλαγκ...

Για τον Μπλακφλαγκ...

Δε μου αρέσουν οι αποχαιρετισμοί. Δε μου αρέσουν τα «λίγα λόγια για κάποιον». Δε μου αρέσει η έννοια του επικήδειου. Κι όμως, χρειάζεται και αυτό. Αλλά όχι μόνο αυτό.

Με τον Θάνο γνωριστήκαμε μέσω της μουσικής. Μας ένωναν κοινές αγάπες, όπως οι Μότορχεντ. Είμαι οπαδός μιας εποχής μουσικά που υπήρχε μόνο στο μυαλό μου δυστυχώς –όπου οι άνθρωποι οι οποίοι ακούγαμε αντιδραστικές μουσικές, θα είχαμε και πιο αντιδραστικές ιδέες, ενέργειες και ζωή γενικότερα. Αλλά από ένα σημείο και μετά κατάλαβα πως δεν ήταν όλοι έτσι, κάθε άλλο μάλιστα, πολλοί ρατσιστές, φασίστες και σεξιστές άκουγαν μουσικές που ήταν πολλές φορές ενάντια στο κατεστημένο. Ο Θάνος φυσικά δεν ήταν έτσι.

Όπως και με κάθε άτομο με το οποίο συμπλέουμε πολιτικά, έτσι και με τον Θάνο ερχόταν αναπόφευκτα οι στιγμές διαφωνίας. Και ήταν αρκετές. Αλλά διαφωνία από διαφωνία διαφέρει και με τον Θάνο δε διαφωνούσαμε στην ουσία, αλλά στον τρόπο. Όντας και οι δύο άτομα του αντιεξουσιαστικού χώρου όμως, παρόλες τις διαφωνίες, ήμασταν πάντα στην ίδια πλευρά. Εξάλλου και οι διαφωνίες είναι σε αυτή τη περίπτωση εποικοδομητικές, ειδικά όταν γίνονται από ελευθεριακά άτομα με αναρχικές, αντιεξουσιαστικές, αντιφασιστικές, κοκ, ιδέες.

Ο Θάνος ήταν ένας αδελφός, ένας φίλος, ένας σύντροφος. Και θέλω να μείνω ειδικά στο τελευταίο. Με πονάει πολύ περισσότερο η απώλεια συντρόφων. Γιατί ξέρω πως είναι να αγωνίζεσαι για όσα θεωρώ πως πρέπει να έχει μια υγιής κοινωνία. Ο Θάνος ήταν σύντροφος, ήταν αλληλέγγυος, ήταν αγωνιστής. Ήταν πάντα εκεί να βοηθήσει σε περιοχές που είχαν μολυνθεί με τη φασιστική μπόχα όπως η Καλλιθέα, πάντα στους δρόμους και οι φασίστες στα λαγούμια τους. Ήταν εκεί να βοηθήσει με άλλους αλληλέγγυους όταν η Μάνδρα είχε πληγεί από την φονική πλημμύρα. Ήταν εκεί να βοηθήσει τους πρόσφυγες και μετανάστες, ήταν εκεί να βοηθήσει κάθε έναν που είχε ανάγκη, ήταν εκεί πάντα παρών και ενεργός, σε κουβέντες, συναυλίες, καταλήψεις, πορείες, διαδηλώσεις, εκδηλώσεις, περιφρουρήσεις. Δίπλα στον άνθρωπο, και πάντα στο δρόμο.

Και στο δρόμο έμελλε να κάνει και το τελευταίο του ταξίδι.

Θάνο, από τους Μότορχεντ σε γνώρισα και στους Σάιπρες Χιλ σε χαιρέτησα τελευταία φορά πριν δύο μήνες. Και μου είπες για το ταξίδι που ήθελες να πας και πόσο ενθουσιασμένος ήσουν. Η απώλειά σου μας αφήνει φτωχότερους, αλλά το παράδειγμά σου θα πρέπει να μείνει ως ένα παράδειγμα προς μίμηση. Και αυτός είναι και ο βασικός λόγος που σου αφιερώνω αυτά τα ελάχιστα λόγια, που φαντάζουν πραγματικά λίγα μπροστά στη κοινωνική προσφορά σου.

Αντίο φίλε, αδερφέ, σύντροφε, Άνθρωπε Θάνο, έδωσες πάρα πολλά και εύχομαι η απρόσμενη απώλειά σου να είναι σαν σπόρος που θα μας στέλνει κάθε φορά πιο αποφασισμένους στις επάλξεις του αγώνα, πιο οργισμένους ενάντια στην εξουσία και πιο εγκάρδιους προς όποιον συνάνθρωπό μας έχει ανάγκη.

https://www.facebook.com/thanos.blackflag