Ο Αρκάς, ο Mikeius και το τέρας της πολιτικής ορθότητας.

Ο Αρκάς, ο Mikeius και το τέρας της πολιτικής ορθότητας

«Κάτω τα χέρια από τον Αρκά, snowflakes. Χωρίς πλάκα. Θα έχουμε πρόβλημα.»

Αυτό ανέβασε ο δημοφιλής εν ελλάδι κωμικός Mikeius, προς υπεράσπιση του Αρκά, μετά από το σχολιασμό που έκανα στα σεξιστικά και μισογυνικά του σκίτσα, μέσω μιας εκ των σελίδων που διαχειρίζομαι, του Ελληνικού Βόθρου. Ο Mikeius ξέρει πολύ καλά σε τι κοινό απευθύνεται, γι αυτό και ανεβάζει το συγκεκριμένο σχόλιο έτσι ακριβώς όπως το έγραψε. Απευθύνεται σε μια κλίκα δήθεν μηδενιστών, νταήδων της πλάκας και λοιπών απολίτικων τρολ του Ίντερνετ.

«Κάτω τα χέρια από τον Αρκά». Η κριτική στον κάθε Αρκά, δεν υπήρχε ποτέ. Κανείς ποτέ δε θα κριτίκαρε π.χ. έναν κωμικό σε μια ταινία του ’80, ο οποίος θα χούφτωνε μια κοπέλα επειδή έλα μωρέ, έτσι κάνουνε οι άντρες, πλάκα, αντρίλα, ματσίλα. Ο Αρκάς βέβαια, το έχει πάει ένα επίπεδο πάνω. Προφανώς και είναι μισογύνης, μιας και του φταίνε όλες οι γυναίκες. Ξερνάει όμως ιδιαίτερο μίσος απέναντι στις φεμινίστριες, εξού και τα νέα σκίτσα του με τη «Ρόζα». Ο λόγος που του φταίνε συγκεκριμένα οι φεμινίστριες του κάθε Αρκά και του κάθε Mikeius, είναι επειδή πριν το Φεμινισμό, οι απόψεις τους θα θεωρούντα κουλ και edgy. Δυστυχώς και για τους δύο τους, τώρα που υπάρχει Ίντερνετ, μπορεί να δει και ο τελευταίος πως το μίσος που ξερνάνε προς τις γυναίκες και όχι μόνο, δεν είναι κάτι νέο, αλλά κάτι που υπάρχει εδώ και πολύ καιρό και με την ίδια ακριβώς μορφή. Τα σεξιστικά τους αστεία, είναι η εγχώρια μισογυνική κουλτούρα στην πληρότητά της, εμπλουτισμένη με στοιχεία τα οποία είναι κυρίως μεταφορές της αντίστοιχης κουλτούρας του εξωτερικού, έτσι, για να φαίνεται και λίγο προχώ και μοντέρνα. Η επίθεση στον Αρκά λοιπόν, ενοχλεί και τον Mikeius, επειδή ξέρει πως αργά ή γρήγορα θα έρθει και η σειρά να ασχοληθούμε και με αυτό το απόβλητο, όπως και ήρθε. Destiny is here Mikeius. Or should I say, I am.

«Snowflakes». Ειδική μνεία πρέπει να γίνει σε αυτή τη λέξη. Snowflakes, χιονονιφάδες δηλαδή, είναι μια λέξη που χρησιμοποιούν οι νεοναζί της Αμερικής, η λεγόμενη alt-right, Εναλλακτική Δεξιά. Snowflakes χαρακτηρίζουν όποιο άτομο «προσβάλλεται εύκολα» -προφανώς στοχεύοντας στο να απενοχοποιήσουν λέξεις που προσβάλλουν μειονότητες, όπως π.χ. οι μαύροι, τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα, κλπ. Χιονονιφάδα που άκουσε μια προσβολή και έλιωσε αμέσως. Ξέρει όμως κανείς μεγαλύτερες χιονονιφάδες από τους νεοναζί, την alt-right και τον Mikeius? Αυτούς που προσβάλλονται και τσιρίζουν όποτε δουν κάποιο άτομο να αψηφά τη σημαία, μια γυναίκα να αψηφά τους ρόλους που για τους οποίους την προορίζει η Πατριαρχία, έναν που να αψηφά τα σεξιστικά, ρατσιστικά και φασιστικά τους λογύδρια? Υπάρχει μεγαλύτερο snowflake από τον Αρκά που κάθεται να δικαιολογείται με ακόμη πιο ξεφτιλισμένα σχόλια κάθε φορά που νιώθει μαζική αποχώρηση μελών από τη σελίδα του? Υπάρχει μεγαλύτερη και πιο ευαίσθητη χιονονιφαδούλα από τον κάθε Mikeius, που μόλις είδε να ξεσκίζουμε το είδωλό του τον Αρκά ως μισογύνη και σεξιστή, έφτιαξε ειδικό στόρι αλλά και highlight ώστε να μείνει εκεί, στη σελίδα του στο Instagram, ώστε να κατευθύνει τις (π)ορδές των οπαδών του να κάνουν νταηλίκια σε όποιον φτύνει τη ρητορεία του?
 
«Θα έχουμε πρόβλημα». Προφανώς και δεν εννοεί πως θα προκαλέσει ο ίδιος κάποιο πρόβλημα σε εμένα ή στον καθένα που φτύνει τον Αρκά. Ο Mikeius, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να βρει χειροκροτητές και οπαδά που θα κάνουν τη βρωμοδουλειά του για αυτόν, απευθύνει ένα γενικό κάλεσμα με τη μορφή υποβόσκουσας απειλής. Θα έχουμε πρόβλημα, σημαίνει θα έχεις πρόβλημα όταν τα πέντε, δέκα, πενήντα τρολ, σκάσουν στη σελίδα σου και σου γράφουν εμπεριστατωμένα σχόλια και αναλύσεις με βαθιά κοινωνικοπολιτική προσέγγιση του τύπου «ΧΑΧΑΧΑ Α ΡΕ ΠΑΛΙΟΣΝΟΦΛΕΗΚ ΣΑΣ ΠΟΝΑΕΙ Ο ΑΡΚΑΣ ΕΕΕ ΦΑΤΕ ΤΩΡΑ ΠΙΤΣΑ» και λοιπά. Το μόνο πρόβλημα που μου προκαλούν τέτοια σχόλια, είναι πως πρέπει να χαλάσω ένα, δύο, καμιά φορά τρία δευτερόλεπτα, μέχρι να μπλοκάρω τον εκάστοτε σχολιαστή. Και έτσι το σχόλιό του θα εξαφανιστεί στην Άβυσσο. Μέχρι εκεί. Παρόλα αυτά, το πρόβλημα που σας προκαλεί εσάς ή κριτική στο κάθε Αρκά θα είναι αιώνιο, μιας και άπαξ και ανέβηκε ένας σχολιασμός στο σεξισμό του, θα μείνει εκεί για πάντα. Όπως και τα συγκεκριμένα γραφόμενα.

Ποιός είναι όμως ο Mikeius?

O Mikeius είναι η επιτομή της μέινστριμ κουλτούρας και του πως μέσα της καταφέρνουν και καθρεφτίζονται αλλά και αντιμετωπίζονται καίρια ανθρωπιστικά/πολιτικά/κοινωνικά ζητήματα. Είναι εν ολίγοις, ένας καθρέφτης της κοινωνίας, γι αυτό και υποστηρίζει τον έτερο καθρέφτη της, τον Αρκά. Τα επιχειρήματα των υποστηρικτών του, ακόμα κι αυτών που δεν είναι εντελώς εγκεφαλικά νεκροί, είναι πως «οκ, μπορεί ο Μάικιους να είναι ένας ρατσιστοσεξιστομισάνθρωπος, αλλά λέει και κάποιες αλήθειες». Όπου αλήθεια βλέπε «κοινωνικό προβλήμα στο οποίο νιώθω το προνόμιό μου να απειλείται».

Ο Mikeius, όπως και ο Αρκάς, είναι ένας κωμικός ο οποίος έπιασε το εν ελλάδι νόημα. Φτύνω πάνω στους πάντες και περιμένω ο Καπιταλισμός να με κάνει το ευνοούμενο παιδί του. Παλιότερα είχε κάνει ένα διαγωνισμό, στον οποίο οι «τυχεροί» γραφίστες, έπρεπε να κάνουν ένα logo για το website με το οποίο συνεργαζόταν και για δώρο θα τους έδινε ένα μπλουζάκι. Ναι, καλά ακούσατε. Ο πιστός υπηρέτης της ελεύθερης αγοράς, είπε να χέσει πατόκορφα πάνω στον κόπο του «τυχερού» γραφίστα και να τον ανταμείψει με ένα «συλλεκτικό» μπλουζάκι του. Σαν να καλέσω εγώ δέκα αρχιτέκτονες και χτίστες, να μου φτιάξουν δέκα σπίτια, να επιλέξω ποιό μου αρέσει και ως «ανταμοιβή», να τους δώσω μια σπανακόπιτα και φυσικά την «παγκόσμια αναγνώριση» πως έφτιαξαν τη σπιταρόνα μου!

Ο Mikeius είναι ένας κουραδίσκος. Κάποτε είχε ένα μπλογκ όπου έκανε κάποιες προσπάθειες για σατιρικά κείμενα. Παράλληλα με αυτό (ή πριν, δεν έχει σημασία) έφτιαχνε και κάτι αφίσες για event. Μετά κάπως του ήρθε η ιδέα ότι θα ήταν όλα καλύτερα αν βάλει και τη μάπα του στο παιχνίδι, οπότε συνδύασε τα γραφιστικά με τα κείμενα και εκεί και αποφάσισε να κάνει τα κείμενά του βίντεο. Τότε ξεκίνησε η πραγματική αηδία, καθώς έγινε σήμα κατετεθέν του μέσου έλληνα μισάνθρωπου νεοφιλελεύθερου ρατσιστή / μισογύνη / ομοφοβικού γιατί ΧΑΧΑΡΕΚΟΙΤΑΠΩΣΤΑΛΕΕΙΡΕΜΠΡΑΒΟΡΕMIKEIUSΧΑΧΑΔΙΚΙΟΔΙΚΙΟΕΧΕΙ,ΝΑ,ΑΦΟΥΤΟΛΕΕΙΚΙΟMIKEIUS.
Όταν του γινόταν κριτική στη διανοητική διάρροια που ξερνάει, τα σχόλια είναι συνήθως:
1. Μα καλά, δεν έχεις καθόλου χιούμορ!
(Όπου εκεί αρχίζει μια κουβέντα για το μπλακ χιούμορ, για την ανατρεπτικότητά του, για το πώς καταντά κυριαρχικό εργαλείο όταν χρησιμοποιείται για να ενισχύσει εξουσιαστικά στερεότυπα αντί να χτυπάει την εξουσία κ.ο.κ.)
2. ΑΑΑΑΑΑΑΠΟΛΙΤΙΚΗΟΡΘΟΤΗΤΑΓΚΟΝΜΑΝΤ!ΑΑΑΜΟΥΤΡΩΝΕΤΗΝΕΛΕΥΘΕΡΙΑΤΟΥΛΟΓΟΥΜΟΥΑΑΑ
(Όπου κουνάς το κεφάλι, εξηγείς ότι δεν ζητήθηκε να απαγορευτούν τα βιντεό του, αλλά εκφέρεται κριτική και ότι η κριτική δεν είναι λογοκρισία. Και κάπου φυσικά πρέπει να χωρέσει και μια ανάλυση για το τι είναι τελικά 'πολιτική ορθότητα').

Φυσικά, εκτός των άλλων, ο Μάικιους πάντα κατάφερνε να πετάξε και την φιλοκαπιταλιστική μισάνθρωπη bootlicker mentality και στο blog του faeenamalaka με σχόλια όπως «Προτιμώ να αποικίσουμε τον Άρη, παρά να στείλουμε φαγητό σε χώρες του Τρίτου Κόσμου». κλπ

Εν τέλει, ο Mikeius, όπως και ο Αρκάς, είναι δύο απολειφάδια της ιστορίας. Υπάρχουν και θα υπάρχουν ακόμα πολλά άτομα τα οποία θα τους υπερασπιστούν, γράφοντας αρλούμπες περί «σκοτεινού χιούμορ», ή ανεβάζοντας σκετσάκια από Τζωρτζ Κάρλιν και Μπιλ Χικς (τι περίεργο που είναι και οι δύο τους εκτός από νεκροί, λευκοί στρέητ άντρες κωμικοί). Όλοι αυτοί, δεν έχουν μάθει ένα βασικό πράγμα, το οποίο είναι πως πρέπει να ελέγχεις καθημερινά το προνόμιο (ή τα προνόμια) τα οποία σου έχει δώσει η κοινωνία. Ένας άθεος κωμικός, μπορεί να είναι παράλληλα ρατσιστής. Ένας γκέι κωμικός, μπορεί να είναι παράλληλα μισογύνης. Ένας λευκός στρέητ άντρας κωμικός, αυτόματα έχει τρία περισσότερα κοινωνικά προνόμια από αυτά που έχει μια μαύρη λεσβία γυναίκα κωμικός. Έτσι, δεν έχει σημασία αν ο Mikeius, ο Αρκάς, ο Carlin, ο Hicks, o Louis C.K., o Bill Cosby, ο Ricky Gervais ή εγώ ο ίδιος, σε κάποια φάση, είπαμε κάτι σωστό. Σημασία έχει αν σε όλες τις φάσεις, τότε, σήμερα, αλλά και για πάντα, ελέγχουμε την παρούσα κατάσταση της κοινωνίας, καθώς και και το προνόμιό μας πριν πούμε το οτιδήποτε, το οποίο αντί να κριτικάρει και να καυτηριάζει τις εξουσιαστικές δομές όπως και θα έπρεπε, συμβάλλει στην περαιτέρω καταπίεση των ήδη καταπιεσμένων κοινωνικών ομάδων, όπως οι γυναίκες, οι πρόσφυγες, τα λοάτκι άτομα, τα υπέρβαρα άτομα, τα άτομα με ειδικές ανάγκες, κ.ο.κ..

ΥΓ – Προς Mikeius. Βλέπω πως έχεις μεγάλη κάψα που «κάψαμε» (pun intended) το είδωλό σου τον Αρκά, γι αυτό και έβαλες τη μπουρδολογία σου στα highlights του λογαριασμού σου στο Instagram, μη τυχόν και τη χάσει κανένα από τα οπαδά σου. Μιας και μαθαίνω πως αύριο έχεις παράσταση στο Λονδίνο όπου και διαμένω, σε προσκαλώ με τη σειρά μου να «έχουμε πρόβλημα» όπου θέλεις.

Για τον Μπλάκφλαγκ...

Για τον Μπλακφλαγκ...

Δε μου αρέσουν οι αποχαιρετισμοί. Δε μου αρέσουν τα «λίγα λόγια για κάποιον». Δε μου αρέσει η έννοια του επικήδειου. Κι όμως, χρειάζεται και αυτό. Αλλά όχι μόνο αυτό.

Με τον Θάνο γνωριστήκαμε μέσω της μουσικής. Μας ένωναν κοινές αγάπες, όπως οι Μότορχεντ. Είμαι οπαδός μιας εποχής μουσικά που υπήρχε μόνο στο μυαλό μου δυστυχώς –όπου οι άνθρωποι οι οποίοι ακούγαμε αντιδραστικές μουσικές, θα είχαμε και πιο αντιδραστικές ιδέες, ενέργειες και ζωή γενικότερα. Αλλά από ένα σημείο και μετά κατάλαβα πως δεν ήταν όλοι έτσι, κάθε άλλο μάλιστα, πολλοί ρατσιστές, φασίστες και σεξιστές άκουγαν μουσικές που ήταν πολλές φορές ενάντια στο κατεστημένο. Ο Θάνος φυσικά δεν ήταν έτσι.

Όπως και με κάθε άτομο με το οποίο συμπλέουμε πολιτικά, έτσι και με τον Θάνο ερχόταν αναπόφευκτα οι στιγμές διαφωνίας. Και ήταν αρκετές. Αλλά διαφωνία από διαφωνία διαφέρει και με τον Θάνο δε διαφωνούσαμε στην ουσία, αλλά στον τρόπο. Όντας και οι δύο άτομα του αντιεξουσιαστικού χώρου όμως, παρόλες τις διαφωνίες, ήμασταν πάντα στην ίδια πλευρά. Εξάλλου και οι διαφωνίες είναι σε αυτή τη περίπτωση εποικοδομητικές, ειδικά όταν γίνονται από ελευθεριακά άτομα με αναρχικές, αντιεξουσιαστικές, αντιφασιστικές, κοκ, ιδέες.

Ο Θάνος ήταν ένας αδελφός, ένας φίλος, ένας σύντροφος. Και θέλω να μείνω ειδικά στο τελευταίο. Με πονάει πολύ περισσότερο η απώλεια συντρόφων. Γιατί ξέρω πως είναι να αγωνίζεσαι για όσα θεωρώ πως πρέπει να έχει μια υγιής κοινωνία. Ο Θάνος ήταν σύντροφος, ήταν αλληλέγγυος, ήταν αγωνιστής. Ήταν πάντα εκεί να βοηθήσει σε περιοχές που είχαν μολυνθεί με τη φασιστική μπόχα όπως η Καλλιθέα, πάντα στους δρόμους και οι φασίστες στα λαγούμια τους. Ήταν εκεί να βοηθήσει με άλλους αλληλέγγυους όταν η Μάνδρα είχε πληγεί από την φονική πλημμύρα. Ήταν εκεί να βοηθήσει τους πρόσφυγες και μετανάστες, ήταν εκεί να βοηθήσει κάθε έναν που είχε ανάγκη, ήταν εκεί πάντα παρών και ενεργός, σε κουβέντες, συναυλίες, καταλήψεις, πορείες, διαδηλώσεις, εκδηλώσεις, περιφρουρήσεις. Δίπλα στον άνθρωπο, και πάντα στο δρόμο.

Και στο δρόμο έμελλε να κάνει και το τελευταίο του ταξίδι.

Θάνο, από τους Μότορχεντ σε γνώρισα και στους Σάιπρες Χιλ σε χαιρέτησα τελευταία φορά πριν δύο μήνες. Και μου είπες για το ταξίδι που ήθελες να πας και πόσο ενθουσιασμένος ήσουν. Η απώλειά σου μας αφήνει φτωχότερους, αλλά το παράδειγμά σου θα πρέπει να μείνει ως ένα παράδειγμα προς μίμηση. Και αυτός είναι και ο βασικός λόγος που σου αφιερώνω αυτά τα ελάχιστα λόγια, που φαντάζουν πραγματικά λίγα μπροστά στη κοινωνική προσφορά σου.

Αντίο φίλε, αδερφέ, σύντροφε, Άνθρωπε Θάνο, έδωσες πάρα πολλά και εύχομαι η απρόσμενη απώλειά σου να είναι σαν σπόρος που θα μας στέλνει κάθε φορά πιο αποφασισμένους στις επάλξεις του αγώνα, πιο οργισμένους ενάντια στην εξουσία και πιο εγκάρδιους προς όποιον συνάνθρωπό μας έχει ανάγκη.

https://www.facebook.com/thanos.blackflag