Είμαι αφυπνισμένος και αγανακτισμένος πολίτης και θέλω να βάλω φυλακή τα λαμόγια και να κάψω το μπουρδέλο τη Βουλή για να περνάμε όλοι καλύτερα όπως τα παλιά τα χρόνια. Έτσι άκουσα να φωνάζει πολύς κόσμος πριν κάτι χρόνια στην πλατεία Συντάγματος. Δε με νοιάζει με ποιον τρόπο θα γίνει αυτό, ας γίνει με νεοναζί παραστρατιωτικούς αμερικανόφιλους και φόνους για το καλό της Ε.Ε., όπως στην Ουκρανία, αρκεί να μπει κάποιος άλλος μπροστά και όχι εγώ, ας γίνει με χρεοκοπία, ας γίνει με μνημόνια, ας γίνει με Ευρώπη ή χωρίς, απλά δε με νοιάζει. Τα λαμόγια τα ψήφιζα κι εγώ γιατί με διόρισαν, ή με βόλευε η κατάσταση, ή τελοσπάντων, έτσι κάνανε όλοι, έτσι έκανα κι εγώ. Το θέμα είναι πως δεν έφταιγα γιατί δεν ήξερα, τώρα όμως κοιτάμε μπροστά. Δεν έχω ταξική συνείδηση και καταδικάζω τη βία, ψηφίζω συνήθως ανάλογα με την εποχή. Αυτή την εποχή προτιμώ αντιμνημονιακά κόμματα, αλλά και μνημονιακά να γίνουν δε με πειράζει και πολύ. Θέλω απλά να διαγραφεί το χρέος, ή και να το πληρώσουμε, αρκεί να ζούμε όπως παλιά, τότε που ήταν τα καλά τα χρόνια, υπήρχαν δουλειές και λεφτά και ήμασταν πολύ άνετοι, γενικά μου αρέσει να περνάω ήρεμα και άνετα, δε μπορώ πολλές εξεγέρσεις και πολιτικοποιήσεις. Για να λέμε την αλήθεια τώρα, αν αύριο κάποιος πολιτικός μεσσίας έλεγε πως θα βελτιώσει την κατάσταση στη χώρα, με οποιονδήποτε τρόπο, εγώ θα τον ψήφιζα, το θέμα είναι να ξελασπώσει η Ελλάς και να περνάμε όπως παλιά. Βέβαια έτσι δεν θα καεί το μπουρδέλο η Βουλή, ούτε θα πάνε φυλακή τα λαμόγια, ούτε θα περνάμε όλοι καλύτερα. Άρα στην ουσία δε τα θέλω αυτά, θέλω απλά να περνάω καλά, να μη χρωστάω πουθενά και να μη πολιτικοποιούμαι. Άρα στην ουσία δεν είμαι αφυπνισμένος και αγανακτισμένος πολίτης. Άρα στην ουσία είμαι κατευθυνόμενη μάζα.
---
Είμαι ακραίος και ριζοσπαστικός αναρχοφιλελεύθερος και πιστεύω στην ελεύθερη αγορά. Έτσι αυτοπροσδιορίστηκα μετά από ανάγνωση βιβλίων του Φρίντμαν, γιατί αναρχικούς συγγραφείς δεν έχω διαβάσει, μου πέφτουν βαριοί. Παρόλο που δηλώνω ακραίος, λέω όχι στη βία και προωθώ "ήρεμες διαμαρτυρίες". Φυσικά αν η βία είναι κρατική δεν έχω κανένα πρόβλημα γιατί κινείται η αγορά και αυτό έχει σημασία. Έχω σαν πρότυπο τη Θάτσερ, αλλά και τον Πινοσέτ, για τον δεύτερο όμως δε το πολυλέω παραέξω. Τους θαυμάζω για την πολιτική τους και ας υποφέρουν ακόμα οι χώρες τους από αυτές. Δηλώνω άναρχος, αλλά πιστεύω στην ιεραρχία και την ιδιοκτησία, απλά ίσως να τα βαπτίσω αλλιώς. Μιλάω συχνά για τα ατομικά δικαιώματα που πλαστογράφησα από τα ανθρώπινα δικαιώματα χωρίς όμως να κάνω τίποτα ουσιαστικό για αυτά. Προτιμώ να ασχολούμαι με το να στηρίζω ιδιωτικοποιήσεις και φεντεραλισμό, δηλαδή πράγματα τα οποία σε βάθος χρόνου υπονομεύουν τη σωστή λειτουργία της κοινωνίας και του κράτους, και οδηγούν τη μεν κοινωνία σε ανεργία και εξαθλίωση, το δε κράτος να χρεωθεί ή και να φαληρίσει, όπως ήδη έχει γίνει σε Ευρώπη και Αμερική. Η αλήθεια είναι όμως πως το κράτος με την παρούσα μορφή του δε με ενδιαφέρει ιδιαίτερα, άρα δε το στηρίζω κιόλας. Ούτε και την κοινωνία στηρίζω τόσο όμως, μόνο χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς. Χωρίς την κοινωνία όμως δε θα υπάρχει ελεύθερη αγορά. Άρα στην ουσία θέλω να διαιωνίσω και να γιγαντώσω υπαρκτά προβλήματα, χωρίς ριζική αλλαγή κοινωνικού και πολιτικού πλαισίου. Άρα στην ουσία δε θέλω ελεύθερη αγορά. Άρα στην ουσία δεν είμαι ακραίος και ριζοσπαστικός αναρχοφιλελεύθερος.
---
Η αβάσταχτη ελαφρότητα του Έλληνα οπαδού.
Είναι πραγματικά δύσκολο να επιβιώνει κάποιος σαν οπαδός. Σε ένα κόσμο ο οποίος είναι γεμάτος προκλήσεις για τη νοημοσύνη του. Είναι αξιέπαινη η προσπάθεια όλων αυτών των ανθρώπων.
Όταν έγραφα για τον Αλαφούζο και τις σχέσεις ΧΑ-εφοπλιστών, ερχόντουσαν και μου έλεγαν πως είμαι βαλτός του Μαρινάκη.
Όταν έγραφα για τον Μαρινάκη και τις σχέσεις ΧΑ-εφοπλιστών, ερχόντουσαν και μου έλεγαν πως είμαι βαλτός του Μελισσανίδη.
Τώρα που έγραψα για τις μαφιόζικες πρακτικές και επιθέσεις του Μελισσανίδη και τις σχέσεις του με κράτος και παρακράτος, έρχονται και μου λένε πως είμαι βαλτός του Μαρινάκη και του Αλαφούζου.
Το ίδιο συμβαίνει όποτε γράφω κάτι για κάποιο κόμμα.
Αυτός είναι και θα είναι πάντα ο οπαδός, είτε μιας ομάδας, είτε ενός κόμματος. Ένα άβουλο ον, το οποίο θα κουνάει χρωματιστά σημαιάκια στην εκάστοτε γιορτούλα και θα στέκεται σούζα στον κάθε αρχηγό και πρόεδρο. Ευτυχώς υπάρχουν ακόμα φίλαθλοι.
Λίγοι, περιθωριοποιημένοι ίσως και από επιλογή, αλλά υπάρχουν.
---
Η καταστροφική ενέργεια του Φόβου.
Αυτό το οποίο δεν έχει ξεπεράσει ποτέ ο Ελληναράς είναι ο φόβος της κοινής γνώμης. Φοβάται πως χωρίς την έγκριση του κοινωνικού του περίγυρου θα μείνει μόνος, δε θα εκπληρώσει τα όνειρα τα όνειρα κάποιου άλλου, δε θα τα καταφέρει να κερδίσει την πολυπόθητη θέση του στην κοινωνία. Και όλος αυτός ο φόβος του φέρνει ένα συναίσθημα μόνιμης ενοχής. Οπότε για να αποφύγει αυτό το φοβερό συναίσθημα, αποφασίζει να κλείσει το μυαλό του στα εξωτερικά ερεθίσματα τα οποία μπορούν να κλονίσουν την όποια μελλοντική υγιή σχέση του με την κοινωνία. Μεγαλώνει μέσα σε ένα κόσμο ενοχικό στον οποίο πρέπει να ντρέπεται για οποιαδήποτε διαφορετική του σκέψη ή πράξη. Κυριαρχεί πάντα ο φόβος της τιμωρίας από τον κοινωνικό περίγυρο, αν καταφέρει να σπάσει τις αλυσίδες της "παράδοσης", της "πατρίδας", της "θρησκείας", γιατί όλα αυτά τα δήθεν δεδομένα θα φέρουν αστάθεια στον κοινωνικό του περίγυρο και εν συνεχεία στην κοινωνία ή και σε ολόκληρο τον πλανήτη. Οπότε αντί να καταστρέψει την αιτία την οποία του φέρνει φόβο, προσπαθεί να την "εξυγιάνει" με ιδεολογίες, θρησκείες, δόγματα και αναλώσιμους και ανακυκλώσιμους αρχηγούς και πνευματικούς οδηγητές. Όλα αυτά καταφέρνουν να δυναμώσουν κι άλλο το φόβο του για κάθε τι διαφορετικό, τον "κακό ξένο", την "παγκόσμια συνωμοσία", τους "ανθέλληνες" και λοιπές ιστορίες. Η εξυγίανση του φόβου θα τον θρέφει μόνιμα, μόνο το σπάσιμο της αλυσίδας είναι αυτό το οποίο εν τέλει θα μπορέσει να ελευθερώσει το μυαλό και να εξαλείψει το φόβο δια παντός.
