ΑΝΘΕΛΛΗΝΑΡΑΣ / ANTHELLENATOR

The Anthellenator - Greek Judgment Day ✡ Ⓐ ☭ ☢

The tyrannical AI government known as "SKYGREECENET" became self-aware and lead Greece to the point of Absolute Chaos and Total Fascism. The government-trained humanoids "₪ SIEG-HELLA-SS-88 ₪" have risen. The only hope for salvation is an emotionless and efficient killing machine called Anthellenator, a cyborg assassin programmed by "The NWO Resistance". After successfully wiping the first wave of Greek Drones, the Anthellenator is back to initiate the Greek Judgment Day.

Πέμπτη 16 Ιανουαρίου 2014

Anthellenic Notes #7 - Κρέμασμα σκυλιών τις απόκριες στην Ελλάδα - Hanging dogs for Halloween in Greece

Κρέμασμα σκυλιών τις απόκριες πραγματοποιούσαν σε πολλές περιοχές της Ελλάδας


Το 1987 βιντεοσκόπησαν το βάρβαρο έθιμο

Στη μελέτη του Κώστα Σαχινίδη, που είναι διδάκτορας κοινωνιολογίας Κοινωνιολογίας στο Τμήμα του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, για τα «Αποκριάτικα εθιμικά χορευτικά δρώμενα Ριζομύλου Μαγνησίας» εντοπίζουμε πλήθος πληροφοριών σχετικά με τον κυνομαρτύριο, το κρέμασμα σκυλιών, το οποίο πραγματοποιούνταν την Καθαρά Δεύτερα σε πολλές περιοχές της Ελλάδας για να γελάσουν οι ντόπιοι και να εξαγνιστεί ο τόπος.

Όπως εξηγεί ο διδάκτορας κοινωνιολογίας Κ. Σαχινίδης η τελευταία φορά που πραγματοποιήθηκε κρέμασμα ζωντανού σκύλου και όχι ομοιώματος στον Ριζόμυλο Μαγνησίας ήταν «το 1987 για τη λήψη τηλεοπτικής ταινίας που προβλήθηκε τον ίδιο χρόνο από την ΕΡΤ-1.

Ωστόσο, η τηλεοπτική προβολή του εθίμου προκάλεσε την παρέμβαση μιας ζωοφιλικής και οικολογικής οργάνωσης και την προσφυγή της στο αρμόδιο δικαστήριο της περιοχής έναντι των διοργανωτών, επειδή θεωρήθηκε ότι το έθιμο εξακολουθούσε να τελείται την παλιά, βασανιστική για τα σκυλιά, μορφή χωρίς, τελικά, να ασκηθεί ποινική δίωξη λόγω της πρότερης αλλαγής του εθίμου (1982)».

Στις 7 Φεβρουαρίου 2013 ένα δημοσίευμα της «Ελευθερίας» της Μεσσηνίας με τίτλο «Η ιστορία του Νησιώτικου Καρναβαλιού (4ο μέρος)» του αρχισυντάκτη της εφημερίδας Ηλία Μπιτσάνη έκανε μια εκτενή αναφορά στο Κυνομαρτύριο στην περιοχή της Μεσσηνίας και ξεσήκωσε τις αντιδράσεις των φιλόζωων, που δεν κατάλαβαν, ότι ήταν μια μελέτη και όχι προτροπή για επανάληψη ενός βάρβαρου εθίμου, το οποίο είναι παράνομο και διώκεται ποινικά.

Αυτό που τονίσαμε σε σχετικό δημοσίευμα είναι ότι η επιστήμης της κοινωνιολογίας και της λαογραφίας αποδεικνύει με πόσο βάρβαρους τρόπους συμπεριφερόμασταν στα ζώα και φυσικά συνεχίζουμε να το κάνουμε για διαφορετικούς λόγους αλλά με παρόμοιους τρόπους.

Αξίζει τον κόπο να διαβάσετε αυτή τη μελέτη για να διαπιστώσετε και εσείς πόσο βαθιά ριζωμένη είναι στο λαό μας η ανυπαρξία της φιλοζωικής κουλτούρας.

Το απόσπασμα που ακολουθεί με τίτλο «Εικονικό κρέμασμα σκυλιών» είναι μέρος του άρθρου του Κώστα Σαχινίδη «Aποκριάτικα εθιμικά χορευτικά δρώμενα Ριζομύλου Μαγνησίας: Σύγχρονες κοινωνικές επιδράσεις και οι λειτουργίες τους» Πρακτικά A΄ Συνεδρίου: «Λαϊκά Δρώμενα, παλιές μορφές και σύγχρονες εκφράσεις», Υπουργείο Πολιτισμού κ.ά., Aθήνα 1996, σ.σ. 83-95.

Εικονικό κρέμασμα σκυλιών

«Το εθιμικό χορευτικό δρώμενο 'Κρέμασμα των σκυλιών' αποτελεί ένα αγροτικό έθιμο που τελείται στο Ριζόμυλο Μαγνησίας κάθε χρόνο, κυρίως κατά την Καθαρή Δευτέρα. Ανήκει στα αυτοσχέδια αποκριάτικα παιχνίδια 4και προορίζεται αποκλειστικά για δημόσιο θέαμα και μαζική κοινωνική ψυχαγωγία.

Από το 1982 και εξής ανήκει πλέον στην κατηγορία των 'εικονικών' εθιμικών δρωμένων, επειδή έχασε οριστικά την προφυλακτική σκοπιμότητα για την οποία δημιουργήθηκε και χρησιμοποιεί νέα εθιμικά στοιχεία που είναι ομοιώματα των παλαιών πραγματικών στοιχείων (σκυλιών).

Το έθιμο της Κρεμάλας τελείται στην πλατεία της κοινότητας και οργανώνεται από μια ομάδα 5-10 νέων εθελοντών. Ανάμεσα σε δύο ζεύγη ξύλινων στύλων, που οι κορυφές τους συγκλίνουν, κρεμούν ένα ομοίωμα σκυλιού, περιτυλιγμένο με σχοινί• τα άκρα του σχοινιού κρατούν δύο νέοι και, όταν αυτά αφεθούν ελεύθερα.

Τότε το ομοίωμα πέφτει στο έδαφος. Παλαιότερα στη θέση του ομοιώματος κρεμούσαν ένα πραγματικό σκυλί που, φοβισμένο και πανικόβλητο, διασκέδαζε τους θεατές με τις σπασμωδικές κινήσεις του. Αργότερα όμως η συμπεριφορά αυτή προς τα σκυλιά θεωρήθηκε ότι ισοδυναμεί με βασανισμό τους και, με απόφαση της πλειοψηφίας της γενικής συνέλευσης του τοπικού πολιτιστικού συλλόγου (1982), καταργήθηκε η χρήση πραγματικών σκυλιών.5

Από τότε, μόνο το 1987 έγινε αναπαράσταση μέρους του εθίμου με πραγματικό σκυλί, για τη λήψη τηλεοπτικής ταινίας που προβλήθηκε τον ίδιο χρόνο από την ΕΡΤ-1. Ωστόσο, η τηλεοπτική προβολή του εθίμου προκάλεσε την παρέμβαση μιας ζωοφιλικής και οικολογικής οργάνωσης και την προσφυγή της στο αρμόδιο δικαστήριο της περιοχής έναντι των διοργανωτών, επειδή θεωρήθηκε ότι το έθιμο εξακολουθούσε να τελείται την παλιά, βασανιστική για τα σκυλιά, μορφή χωρίς, τελικά, να ασκηθεί ποινική δίωξη λόγω της πρότερης αλλαγής του εθίμου (1982).

Αμέσως μετά το εικονικό κρέμασμα σκυλιών ακολουθεί το Εικονικό δικαστήριο και αρχίζουν οι χορευτικές δραστηριότητες με τη συνοδεία γκάιντας ή μόνο τραγούδι. Παράλληλα, η επιτροπή των νέων διοργανωτών συγκεντρώνει διάφορα φιλοδωρήματα από τους θεατές, προκειμένου να διατεθούν για κάποιο κοινωφελή σκοπό (για την εκκλησία, την κοινότητα, την ποδοσφαιρική ομάδα κ.ά.). Γενικά περιγραφές του δρωμένου έχουν γίνει από τους Γ. Α. Μέγα και Β. Πούχνερ, ο πλαίσιο διαφόρων εορτολογικών εθίμων. 6

Το 'Κρέμασμα των σκυλιών' μαρτυρείται και σε άλλες περιοχές της θεσσαλίας όπου σημειώθηκε εγκατάσταση προσφύγων της Ανατολικής Ρωμυλίας, όπως στο Ν. Μαγνησίας (Νέα Αγχίαλος), στο Ν. Λάρισας (Νέο Μοναστήρι, Μεγάλο Μοναστήρι, Νέα Λεύκη, Δίλοφος, Νέες Καρυές, Κοιλάδα) και στο Ν. Καρδίτσας (Τσιαμάς), ενώ έχει εντοπιστεί και στο Λυκούδι Λάρισας, όπου δεν υπάρχουν καθόλου πρόσφυγες.7

Ωστόσο, το έθιμο απαντά και στην Ανατολική Θράκη, τη Μακεδονία την Αττική, την Πελοπόννησο, αλλά και στα δυτικά παράλια της Μικράς Ασίας και, ευρύτερα, στα Βαλκάνια. Σε όλες αυτές τις περιοχές το δρώμενο γινόταν -και σε ορισμένες εξακολουθεί να γίνεται— την Καθαρή Δευτέρα, που θεωρείται ημέρα καθαρμού και λέγεται Σκυλοδευτέρα ή Σκυλογιορτή λόγω του κρεμάσματος των σκυλιών.8

Ακόμη αναφέρεται ότι, κυρίως στην περιοχή του Μικρού Μπογιαλικιού αλλά και του Μεγάλου Μπογιαλικιού της Ανατολικής Ρωμυλίας, την ίδια ημέρα χορευόταν και ένας χορός που λεγόταν Κιουπεκλιώτικο ή Κυπικλιώτικο ('σκυλίσιο') ή Ιντζικίτ(ι)κο, από το ομώνυμο χωριό Κιουπεκλί ή Ίντζικι.9

Η βασική σκοπιμότητα του εθίμου, τόσο στο Ριζόμυλο όσο και στις άλλες περιοχές, ήταν προφυλακτική, για να μη προσβάλλονται τα σκυλιά από επιδημικές ασθένειες (κυρίως από τη λύσσα), ή αποτρεπτική, για να τις αποδιώχνουν. Στις καθαρτικές λειτουργίες του εθίμου από ασθένειες αναφέρονται πολλοί θεωρητικοί, όπως ο V. Vakarekki κ.ά., ενώ ο Κ. Α. Ρωμαίος αναφέρεται στις καθαρτικές θυσίες σκυλιών που γίνονταν στις ρωμαϊκές γιορτές Lupercalia, επειδή τα σκυλιά θεωρούντο 'κακά πνεύματα' (G. van Hoorn) ή 'χθόνιοι δαίμονες των νεκρών' σύμφωνα με αρχαιότερες αντιλήψεις (Η. Scholz).10

Επίσης, πιθανολογούνται αναλογίες της πρωτόγονης μορφής του εθίμου με πολύ παλαιές παραδόσεις, δεδομένου ότι η οικόσιτη κτηνοτροφία σχετίζεται με τα πλέον σημαντικά εθιμικά δρώμενα και, ειδικά, με πολλά αγροτικά δρώμενα της αρχαιότητας.11

Αντίθετα, ο Γ. Α. Μέγας αποσυνδέει το έθιμο και τις θεωρίες αυτές και αποκλείει κάθε σχέση με τις αρχαιοελληνικές καθαρτήριες θυσίες σκυλιών προς την Εκάτη. Επίσης, αποκλείει κάθε σχέση και με την καθαρτική και ευετηρική γιορτή Lupercalia που γινόταν το Φεβρουάριο, ενώ η ημέρα τέλεσης του εθίμου του 'Κρεμάσματος των σκυλιών' ανήκει στο Μάρτιο.12

Με την παρουσία των σκυλιών στις εθιμικές διαδικασίες συνδέεται και το θρακικής προελεύσεως δρώμενο Κιοπέκ Μπέης (ή 'Μπέης των σκυλιών'), ο οποίος θεωρείτο ο Βασιλιάς του Καρναβαλιού και συνοδευόταν πάντα από τους μεταμφιεσμένους Σκυλαραίους.13».

Βιβλιογραφία

4.Πλάτανος 1984:55

5.Σαχινίδης 1994:38

6. Μέγας 1992: 125 Puchner 1980: 226

7. Puchner ό.π.

8. Μέγας ό.π

9. Μωϋσιάδης 1986:165.

10. Puchner ό.π., Ρωμαίος 19944-1945:120

11. Κακκούρη 1965:18-20

12. Μέγας ό.π.

13. Pucchner ό.π.

Κυνομαρτύριο: Κρεμούσαν σκυλιά στις απόκριες για να γελάσουν


Ένα δημοσίευμα της εφημερίδας «Ελευθερία» της Μεσσηνίας με τίτλο «Η ιστορία του Νησιώτικου Καρναβαλιού (4ο μέρος)» αποδεικνύει και μέσω της επιστήμης της λαογραφίας πόσο κάφροι είμαστε εμείς οι Έλληνες με τα αδέσποτα ζώα ή τα μη «χρήσιμα»! Στο ρεπορτάζ σχετικά με τα έθιμα του καρναβαλιού διαβάζουμε για το Κυνομαρτύριο. Για το πώς βασάνιζαν αδέσποτα σκυλιά κρεμώντας τα στην κρεμάλα, ώστε τα ουρλιαχτά τους να διώξουν το κακό.

Αξίζει τον κόπο να διαβάσετε αυτή τη μελέτη του δημοσιογράφου Ηλία Μπιτσάνη, η οποία έχει παραπομπές (βιβλιογραφία και πηγές) από τις οποίες συγκεντρώθηκαν τα στοιχεία, για να διαπιστώσετε και εσείς πόσο βαθιά ριζωμένη είναι στο λαό μας η ανυπαρξία της φιλοζωικής κουλτούρας.

Όχι μόνο τα ζώα κατατάσσονται στα χρήσιμα και μη για τον άνθρωπο αλλά χρησιμοποιούνται και ποικιλοτρόπως ανάλογα με τις συνηθισμένες τελετουργίες και τις δοξασίες στις οποίες πιστεύουν οι κάτοικοι κάποιας περιοχής στη συγκεκριμένη περίπτωση της Μεσσηνίας ή βασανίζονται απλά για να γελάσουν οι χωρικοί…



Το Κυνομαρτύριο
Διαβάζουμε στο www.eleftheriaonline.gr: «Αναζητώντας αναλογίες στον ελλαδικό χώρο διαπιστώνουμε ότι η κρεμάλα είναι σε ορισμένες περιπτώσεις το μέρος μιας δίκης. Όπως γράφει ο Γεώργιος Α. Μέγας (20), στην παρωδία του δικαστηρίου "φυγόδικος συλλαμβάνεται από το απόσπασμα και οδηγείται στο δικαστήριο. Κατηγορία, ότι σκότωσε το... γουρούνι του!

Το δικαστήριο ακούει την απολογία του και τον καταδικάζει σε θάνατο. Η κρεμάλα είναι έτοιμη, αλλά ξαφνικά φθάνει η βασιλική χάρη και ο κατάδικος σώζεται". Το δικαστήριο είναι από τα προσφιλή θέματα της αποκριάτικης παράδοσης στα Βαλκάνια, σε διάφορες παραλλαγές και με διαφορετικές τιμωρίες μεταξύ των οποίων και το κρέμασμα (21 ).

Όμως υπάρχει μια άλλη πολύ σημαντική πλευρά της κρεμάλας που έχει καθιερώσει την ονομασία της Καθαράς Δευτέρας σε "Σκυλοδευτέρα". Ας παρακολουθήσουμε τον Γεώργιο Α. Μέγα (22) που γράφει: "Αυτή η ονομασία της ημέρας προέρχεται από ανάρμοστο αστείο, στο οποίο θύματα γίνονται οι αδέσποτοι σκύλοι. Για να γελάσουν οι χωρικοί, κρεμούν το σκύλο από ένα σκοινί που το δένουν σε δύο στύλους και το περιστρέφουν με ένα στριφτάρι.

Όταν στη συνέχεια το σκοινί αφεθεί ελεύθερο, ξετυλίγεται με ορμή, παρασύροντας στην περιστροφική του κίνηση και το σκύλο που τελικά τινάζεται μακριά". Ο Μ. Γ. Σέργης (23) τονίζει ότι "τα ανοιξιάτικα νεοελληνικά δρώμενα, προδρομικές μορφές θεάτρου, όπως το κυνομαρτύριο, εντάσσονται στον ευρύτερο κύκλο των διαβατήριων τελετουργιών.

Τελούνταν σε μια διαβατήρια στιγμή του χρόνου, στο κομβικό σημείο της διάβασης από το χειμώνα στην άνοιξη, και ως τέτοια συνόδευαν τα "επικίνδυνα", τα μεταβατικά χρονικά σημεία από τον "κύκλο του χρόνου" […]. Ο ξυλοδαρμός στο λαϊκό πολιτισμό (και δη στα καρναβάλια) είναι μια ακόμη πράξη του σωματικού δράματος: ο δαρμένος (το σκυλί εδώ) γελοιοποιείται, εξευτελίζεται, σκοτώνεται, αλλά και εξαγνίζει ταυτοχρόνως το συλλογικό σώμα. Ο ξυλοδαρμός, δηλαδή, ανήκει στις αμφίσημες ενέργειες, είναι ταυτοχρόνως θανατηφόρος και αναζωογονητικός".

Η ιστορία του κυνομαρτυρίου θα ήταν περιττή αν δεν υπήρχαν δύο εντυπωσιακά στοιχεία σχετικά με την κρεμάλα στο Νησί. Ο Βάλτερ Πούχνερ (24) συνδέει το "σκυλομαρτύριο" με τοπική παράδοση του Νησιού καθώς αναφέρει ότι στο Μαγγανιακό "την Καθαρή Δευτέρα από τις 9 το πρωί τα παιδιά πιάνουν τους σκύλους του χωριού, τους δένουν και τους φέρνουν στην πλατεία του χωριού. Στα δυο πλατάνια της πλατείας έχουν περάσει ένα σκοινί, δένουν το σκύλο και τον ανεβάζουν ψηλά και αφήνουν το σκοινί και πέφτει κ.ο.κ. Αυτό διαρκεί περίπου 3 ώρες.

Το έθιμο προήλθε από τη Μεσσήνη και πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά εδώ και μερικά χρόνια". Και διαπιστώνει ότι "το βασανιστήριο των σκύλων γίνεται την περίοδο του καρναβαλιού και η κορύφωση του εθίμου προς το τέλος αυτής της περιόδου, και σχετίζεται με την ύπαρξη κυνοκέφαλων δαιμόνων και κατά πάσα πιθανότητα με τους "υλακτούντες" (που αλυχτούν) ακόλουθους της Εκάτης.

Η δευτερεύουσα λογική αιτιολογία σχετίζεται με την έλλειψη χρησιμότητας των αδέσποτων σκύλων, την τιμωρία της αγέλης σκύλων καθώς και έναν τρόπο προφύλαξης από τη λύσσα. Το διαπεραστικό και ανατριχιαστικό ουρλιαχτό των σκύλων πρέπει να γίνει κατανοητό, να εξηγηθεί ως σημαντικό προφυλακτικό (αποτροπή) διά του θορύβου, όσο το δυνατότερο, τόσο καλύτερα προφυλάσσει.

Η τεχνική της τραμπάλας/κρεμάλας των σκύλων φαίνεται ότι είναι η ίδια παντού. Ο θάνατος του ζώου δεν είναι απαραίτητος, πιο σημαντικό φαίνεται να είναι το τρομερό ουρλιαχτό που έχει ως συνέπεια το διώξιμο των δαιμόνων (και να μην ξεχνάμε ότι και οι καλικάντζαροι εμφανίζονται με τη μορφή σκύλου).

Η γεωγραφική εξάπλωση του εθίμου δεν φαίνεται να έχει κάποιο ιδιαίτερο ειδικό βάρος, αντιθέτως οι αναφορές είναι τόσο λίγες που δεν μας επιτρέπουν να χαρακτηρίσουμε το έθιμο πανελλαδικό.

Υπάρχει μια αντίφαση ανάμεσα στην τιμωρία και στο γεγονός ότι ο σκύλος είναι κατοικίδιο ζώο και μάλιστα φύλακας. Φαίνεται αταίριαστη μια τέτοια συμπεριφορά απέναντι σε αυτό το χρήσιμο ζώο και ακριβώς αυτή η "παράλογη" διαφορά στη συμπεριφορά μαρτυρά ότι το έθιμο έχει ένα επίπεδο ερμηνείας που δεν μπορεί να προσδιοριστεί με τη λογική".

Και ενώ αυτά γράφει ο Πούχνερ το 1977, υπάρχει μια άλλη ερμηνεία της κρεμάλας στο Νησί που έχει δημοσιευτεί το 1965 (25) και δεν έχει σχολιαστεί από τότε. Πρόκειται για ένα κείμενο με τα αρχικά Χ. Δ. Το οποίο αντιπαρατίθεται με την ταύτιση του εθίμου με το μύθο της γριάς Συκούς και θεωρεί ότι το έθιμο σχετίζεται με το κρέμασμα σκύλου επειδή έφαγε τα μακαρόνια του αφεντικού τις Αποκριές. Αποτελεί δηλαδή έναν συνδυασμό των εθίμων του σκυλοκρεμάσματος με το Μακαρονά.

Τα δύο στοιχεία που προαναφέρθηκαν, δείχνουν ότι η υπόθεση της κρεμάλας χωρεί διάφορες ερμηνείες και καθώς δεν υπάρχει η δυνατότητα διακρίβωσης της προέλευσης του εθίμου, το θέμα θα πρέπει να θεωρηθεί ανοιχτό στον προβληματισμό και την έρευνα για τους επόμενους που θα ασχοληθούν με το Νησιώτικο καρναβάλι.

Σε κάθε περίπτωση η κρεμάλα αποτελεί εμβληματικό στοιχείο του γιορτασμού της Καθαράς Δευτέρας στο Νησί και διακόπηκε μόνον σε πολεμικές περιόδους (26).

(15) Στράτου Ν. Κτεναβέα "Μεσσηνιακή Επετηρίς 1908"

(16) "Θάρρος" 22/2/1911

(17) Καθώς γράφει ο Γιάννης Καιροφύλας (ο. π. Σελ. 121-122) "το καθεστώς Μεταξά θέλησε να προσφέρει πολλά θεάματα και γι' αυτό προσπάθησε να δώσει μια νέα ώθηση στον αποκριάτικο εορτασμό […]. Οι άνθρωποι της δικτατορίας δεν άφηναν ούτε την ευκαιρία της Αποκριάς με τους μασκαράδες για να προβάλουν το έργο τους"

(18) Για το θέμα αυτό ο Γιάννης Καιροφύλας γράφει: (ο. π. Σελ. 154) "η Αποκριά στην περίοδο της Δικτατορίας έχασε ακόμη περισσότερο την παλιά της φυσιογνωμία παρά τις προσπάθειες των τότε δημοτικών αρχόντων να οργανώσουν έναν "μεγαλοπρεπή" Καρνάβαλο, εκμεταλλευόμενοι κατά κάποιο τρόπο και τη γιορτή της Αποκριάς για προπαγανδιστικούς λόγους".

(19) "Σημαία" 27/2/1928

(20) Γιάννης Πολυχρονόπουλος "Μεσσηνιακά" 2003 (Σελ. 97)

(21) Βάλτερ Πούχνερ (ο. π. σελ 115 - 116)

(22) Γεώργιος Α. Μέγας (ο. π. Σελ. 118)

(23) Μ. Γ. Σέργης "Θυσίες σκύλων στην αρχαία και νεότερη Ελλάδα: από τη θυσιαστική πράξη στο θέαμα". Από χειρόγραφο που μου παραχώρησε πριν από 3 χρόνια με τη μεσολάβηση του εξαιρετικού φίλου και διαπρεπούς λαογράφου καθηγητή Μιχάλη Μερακλή.

(24) W. Puchner Brauchtumserscheinungen in griechischen jahreslauf. Osterreichisches Museum fur Volksunde, Wien 1977 (Σελ. 153) - Τη μετάφραση του αποσπάσματος έκανε η Σικελία Κωνσταντακοπούλου

(25) "Θάρρος" 8/31965

(26) "Σημαία" 9/2/1920 - "Σημαία" 17/2/1950».

Πηγή: Zoosos.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου